Rozporządzenie wiąże w całości od 17 grudnia 2009 roku i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich do wszystkich umów zawartych po tej dacie. Rozporządzenie „Rzym I” ma pierwszeństwo przed oraz częściowo zastępuje polską ustawę Prawo prywatne międzynarodowe i konwencje międzynarodowe. Postanowienia tego aktu rozstrzygają kwestię, którego kraju prawo należy stosować w przypadku zaistnienia sporu na gruncie umowy zawartej pomiędzy przedsiębiorcami mającymi siedziby w państwach UE (przy założeniu, że strony nie wybrały w umowie prawa dla niej właściwego). Z kolei w razie zaistnienia sporu pomiędzy przedsiębiorcą unijnym a kontrahentem spoza UE zastosowanie znajdą postanowienia odpowiednich konwencji międzynarodowych. Fundamentem nowego rozporządzenia jest zasada swobody wyboru prawa właściwego przez strony umowy, co oznacza, iż kontrahenci mają, w każdym czasie, pełną autonomię co do wskazania właściwego systemu prawnego dotyczącego zarówno całości umowy jak i tylko jej części.

Polscy przedsiębiorcy nie powinni zapominać o umieszczaniu w umowach zawieranych z przedsiębiorcami zagranicznymi klauzul wyraźnie wskazujących właściwe dla zawieranej przez nich umowy prawo. Dokonanie odpowiedniego wyboru pozwoli im w sposób świadomy określić szczegóły dotyczące wykonania kontraktu oraz rozwiązywania wynikających na jego tle sporów.

Wejście w życie rozporządzenia ma wpływ na toczące się obecnie prace sejmowe nad projektem ustawy Prawo prywatne międzynarodowe. Z uwagi na zakres zawartej w rozporządzeniu regulacji, propozycja uchwalenia nowej ustawy traci w coraz większym stopniu na znaczeniu.

Dzięki wejściu w życie niniejszego rozporządzenia doszło także do ujednolicenia instrumentów regulujących zdarzenia konfliktu praw wynikające zarówno ze zobowiązań pozaumownych (Rozp. „Rzym II” ) jak i z umów.