Wyrok zapadł w związku ze skargą podatnika na niekorzystną interpretację indywidualną Wójta. W interpretacji Wójt odpowiedział na zapytanie podatnika czy w przypadku wyciągu narciarskiego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają jedynie części budowlane (a więc słupy, fundamenty, liny napinające) czy także elementy niebudowlane, takie jak krzesełka, liny napędowe, silnik itp. W ocenie podatnika części niebudowlane nie podlegają opodatkowaniu ponieważ nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a więc opodatkowaniu podlegają wyłącznie części budowlane (fundamenty, słupy, liny stabilizujące). Wójt nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika uznając, że elementy niebudowlane stanowią całość techniczno – użytkową wraz budowlanymi elementami wyciągu, a tym samym w całości są opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

Interpretacja Wójta została zaskarżona przez podatnika do WSA w Krakowie.

WSA uznał, że wydana interpretacja jest zgodna z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W uzasadnieniu wyroku Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że instalacje i urządzenia takie jak liny napędowe, silnik, krzesełka itp. tworzą wraz z budowlą całość techniczno – użytkową wówczas, gdy stanowią fizyczną całość z resztą budowli, a więc jedynie wtedy mogą podlegać opodatkowaniu. W ocenie WSA niezasadny jest pogląd podatnika, iż charakter ruchomy urządzeń (tj. możliwość ich zdemontowania czy przeniesienia w inne miejsce) powoduje, iż budowla nie stanowi całości techniczno – użytkowej z instalacjami i urządzeniami.

Zdaniem Sądu istotne jest to, że funkcją kolejki linowej jest transport osób, a funkcję tę wyciąg narciarski może spełniać jedynie w zespoleniu elementów budowlanych jak i niebudowlanych. Co więcej o całości techniczno – użytkowej decyduje także cel gospodarczy, dla osiągnięcia którego te poszczególne elementy zostały ze sobą połączone w jeden obiekt. Wszystko to zdaniem WSA skłania do stwierdzenia, że wyciąg narciarski powinien być traktowany jako jedna budowla.

Sąd w uzasadnieniu odwołał się ponadto do wyroku WSA w Krakowie z 26 marca 2009 r. (sygn. akt 1459/08) w którym Sąd wskazał, że budowla nie może być traktowana jako jednorodny obiekt – „jest to z reguły szereg obiektów i urządzeń wzajemnie ze sobą powiązanych, służących określonej działalności. Budowlą jest np. linia energetyczna, która nie może być rozumiana jako sam przewód energetyczny. Jest on jednym z elementów składowych takiej budowli obok słupów, studzienek kanalizacyjnych, stacji transformatorowych i innych obiektów służących przesyłaniu energii elektrycznej.” Z tego też względu w ocenie WSA nie ma znaczenia, że budowla składa się z różnych elementów, gdyż istotne jest jedynie to, że stanowią one całość techniczno – użytkową, a zatem budowla nie powinna być „rozdzielana” na poszczególne elementy, ponieważ stanowią one budowlę jako całość, podlegającą opodatkowaniu. W konsekwencji, zdaniem Sądu charakter budowli (tj. fakt, że składa się z wielu elementów) nie wpływa na zakres opodatkowania.

Wyrok WSA jest nieprawomocny.