Najczęściej funkcjonuje pogląd iż w przypadku składników o wartości jednostkowej poniżej 3500zł dokonuje się jednorazowych odpisów amortyzacyjnych. Bo tak wynika z prawa podatkowego Tymczasem art. 16d ust 1 updof wskazuje iż w ogóle takich składników nie ma obowiązku wprowadzania do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Można ich zakup odnieść bezpośrednio w koszty ( o ile spełniają oczywiście przesłanki z art 15 ust 1 updop). Zaliczenie w koszty następuje w miesiącu przekazania ich do użytkowania. Natomiast art. 16 f ust 3 wskazuje iż w przypadku tych składników których wartość początkowa nie przekracza 3500 można zakwalifikować je do środków trwałych ( albo wartości niematerialnych i prawnych) a następnie zaliczyć w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne. Odpisy te mogą być rozłożone w czasie ( metoda liniowa lub degresywna w zależności od rodzaju składnika majątkowego) albo jednorazowy odpis. Odpisy amortyzacyjne rozłożone w czasie rozpoczynamy od następnego miesiąca po miesiącu w którym przyjęto składniki do użytkowania. Natomiast odpis jednorazowy Mozę nastąpić albo w miesiącu oddania do użytkowania albo w miesiącu następnym.

Warto zatem zwrócić uwagę iż w przypadku zaliczenia skalników do środków trwałych ( lub wartości niematerialnych i prawnych) jednostka ma większy wpływ na przesuwanie momentu zaliczenia kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Ma to szczególne znaczenie jeśli przyjęcie do użytkowania albo zakup miał miejsce w ostatnim miesiącu roku podatkowego.

Jeśli jednostka ma w Polityce rachunkowości określoną niższą niż 3500zł graniczną wartość dla środków trwałych ( lub WNiP) amortyzowanych jednorazowo może podjąć decyzję o zmianie tej kwoty w dowolnym momencie roku obrotowego.

Podstawa prawna
art. 8 ust 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.)

art. 16d ust 1 i art. 16f ust 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z poźn. zm.)