Artykuł 274 cytowanej ustawy przewiduje następujące regulacje:
ust 3. Audyt wewnętrzny prowadzi się w jednostkach samorządu terytorialnego, jeżeli ujęta w uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego kwota dochodów i przychodów lub kwota wydatków i rozchodów przekroczyła wysokość 40.000 tys. zł.
ust. 4. Audyt wewnętrzny prowadzi się również w jednostkach sektora finansów publicznych, których kierownicy podejmą decyzję o prowadzeniu audytu wewnętrznego.
Powyższy zapis pozostawia możliwość swobody wyboru w mniejszych jednostkach budżetowych dla kierownika jednostki o podjęciu decyzji w sprawie tworzenia komórki audytu wewnętrznego. Funkcjonowanie audytu wewnętrznego w jednostce jest bardzo przydatne – pozwala w dużym stopniu na m.in. ograniczanie ryzyka operacyjnego. Należy jednak zawsze mieć na względzie koszty funkcjonowania takiej komórki, natomiast decyzje w wprowadzeniu należy podjąć po przeprowadzeniu analizy zagrożeń „operacyjnych” dla jednostki.
Jedną z szans na obniżenie kosztów funkcjonowania audytu wewnętrznego jest możliwość zawarta w art. 275, w którym zapisane są dwie możliwości organizacji stanowiska audytora wewnętrznego. Pierwszą z nich jest etatowe stanowisko audytora wewnętrznego. Jednak rozwiązanie to często jest wysoce kosztochłonne. Drugim, ale bardzo pomocnym rozwiązaniem jest zlecenie zadań audytu wewnętrznego usługodawcom zewnętrznym. Rozwiązanie takie znacznie ogranicza koszty, gdyż w małych jednostkach badanie można ograniczyć do najbardziej zagrożonych obszarów ryzyka. Umowa z usługodawcą zewnętrznym często pozwoli na ograniczenie kosztów nawet o połowę w stosunku do pierwszej możliwości. Należy jednak pamiętać, że rozwiązanie to nie może być stosowane w dużych jednostkach (powyższa kwota przekracza 100 mln lub jednostka zatrudnia powyżej 200 pracowników), gdyż te nie mają możliwości zatrudniania usługodawcy zewnętrznego.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
