Niestety w praktyce określenia: prace badawcze i prace rozwojowe są traktowane jako synonimy i używane zamiennie. Nie jest to oczywiście prawidłowe podejście.
Ustawa o rachunkowości nie definiuje prac rozwojowych, podobnie zreszta jak i prac badawczych. Oznacza to, że na potrzeby praktyki wskazane jest skorzystanie z definicji podanych w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości.

Prace rozwojowe określane są przez standard MSR 38  jako praktyczne zastosowanie odkryć badawczych lub też osiągnięć innej wiedzy w planowaniu lub projektowaniu produkcji nowych lub znacznie udoskonalonych materiałów, urządzeń, produktów, procesów technologicznych, systemów lub usług, które ma miejsce przed rozpoczęciem produkcji seryjnej lub zastosowaniem. Powstają w wyniku zastosowania prac badawczych. Istnieje możliwość ujęcia nakładów i traktowania ich jako prace o charakterze rozwojowym tylko wtedy, gdy jest możliwość udowodnienia:

• technicznej możliwości ukończenia oraz zamiar ukończenia składnika aktywów, tak aby można byłoby go przeznaczyć do sprzedaży;
• zdolność do użytkowania lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych i prawnych;
• dostępność środków niezbędnych do ukończenia oraz możliwość wiarygodnego określenia nakładów;
• sposób wdrożenia i możliwości zastosowania z uwzględnieniem istnienia rynku na dany produkt.

W świetle powyższego do prac rozwojowych zalicza się:

• projektowanie, wykonanie i testowanie prototypów i modeli doświadczalnych (przed ich wdrożeniem do produkcji seryjnej lub użytkowania),
• projektowanie narzędzi, przyrządów do obróbki, form i matryc z wykorzystaniem nowej technologii,
• projektowanie, wykonanie i funkcjonowanie linii próbnej, której wielkość nie umożliwia prowadzenia ekonomicznie uzasadnionej produkcji przeznaczonej na sprzedaż,
• projektowanie, wykonanie i testowanie wybranych rozwiązań w zakresie nowych lub udoskonalonych materiałów, urządzeń, produktów, procesów, systemów lub usług.

Dobrymi przykładami prac o charakterze wyłącznie rozwojowym są: działania zwierzające do pozyskania nowej wiedzy czy poszukiwanie alternatywnych materiałów, usług lub produktów.

Ważne!
W świetle regulacji MSR 38 nie wolno uznawać jako wartości niematerialne i prawne, wytworzonych we własnym zakresie takie kategorii jak: znak firmy, tytuł czasopisma lub wydawnictwa czy wykaz odbiorców, gdyż nie można wiarygodnie oddzielić, nakładów na nie poniesionych od kosztów rozwoju podmiotu jako całości.

Podstawa prawna
MSR 38 Wartości niematerialne