Stawka podatku wynosi w tym przypadku co do zasady 2% (rada gminy może uchwalić stawkę niższą). Natomiast podstawę opodatkowania stanowi wartość budowli (w zależności od konkretnej sytuacji jest to wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji bądź wartość rynkowa – zgodnie z regulacjami omówionymi poniżej).

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że dokonana w trakcie roku modernizacja danej budowli, która co do zasady prowadzi do zwiększenia wartości danej budowli, wpływa na wysokość obciążenia przedsiębiorcy podatkiem od nieruchomości. Kwestią, jaka budzić może wątpliwości, jest moment powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie. Poniżej omówione zostały możliwe warianty takiej sytuacji w zależności od kategorii danej budowli.

Modernizacja budowli, która podlega odpisom amortyzacyjnym
W sytuacji, gdy budowla stanowi środek trwały podatnika i dokonuje się od niej odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego, zasadą jest, że podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi jej wartość na dzień 1 stycznia roku podatkowego, która stanowi podstawę do obliczania odpisów amortyzacyjnych w danym roku (niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne).

Dokonanie modernizacji takiej budowli w trakcie roku prowadzi do zwiększenia jej wartości stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych (w praktyce odpisy amortyzacyjne ulegną zwiększeniu za miesiąc następujący po dokonaniu takiego ulepszenia). Niemniej, z uwagi na fakt, że – jak zostało to wcześniej wskazane – podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest ww. wartość na dzień 1 stycznia roku podatkowego, modernizacja budowli w trakcie roku nie wiąże się ze zwiększeniem podstawy dla podatku od nieruchomości za ten rok (oraz, co za tym idzie, korektą zeznania). Podatek od nieruchomości obliczony będzie od podwyższonej podstawy dopiero w następnym roku kalendarzowym.

Modernizacja budowli całkowicie zamortyzowanej
Podatkiem od nieruchomości opodatkowane są również budowle całkowicie zamortyzowane. W tym przypadku podatnik winien przyjmować za podstawę opodatkowania wartość budowli z dnia 1 stycznia roku, w którym ostatni raz dokonano odpisu amortyzacyjnego.

W przypadku dokonania modernizacji takiej budowli, która prowadziłaby do ponownego rozpoczęcia amortyzacji takiego środka trwałego, podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości nastąpiłoby efektywnie również od 1 stycznia roku następnego (na zasadach określonych w przypadku omówionym powyżej).

Modernizacja budowli niebędącej środkiem trwałym (brak amortyzacji w przeszłości)
W sytuacji, gdy podatnik nie amortyzował w ogóle dla celów podatkowych danej budowli, podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest wartość rynkowa takiej budowli określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego (w zależności od sytuacji jako dzień ten może być uznany pierwszy dzień miesiąca następującego po dacie zakupu danej nieruchomości bądź 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dana budowla została przez podatnika wytworzona).

W przypadku modernizacji budowli, które nie były nigdy przedmiotem amortyzacji podatkowej u podatnika, podstawę opodatkowania dla celów podatku od nieruchomości stanowi ich wartość rynkowa ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia.

Należy w tym miejscu wskazać, że wyceny wartości rynkowej nieruchomości zmodernizowanej dokonuje sam podatnik. W przypadku, gdy podatnik nie określi wartości budowli albo poda wartość, która w ocenie organu nie odpowiada wartości rynkowej, organ podatkowy uprawniony jest do powołania biegłego w celu ustalenia wartości budowli, stanowiącej podstawę opodatkowania (jeśli podatnik nie określi wartości budowli albo wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej o 33% od wartości określonej przez podatnika, koszty ustalenia wartości przez biegłego ponosi podatnik).