Leasing finansowy
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy leasingu jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, przez umowę leasingu, o której mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowę w wyniku której, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty
Powołane przepisy stanowią, że na gruncie ustawy o VAT, leasing finansowy traktowany jest jako dostawa towarów, a zatem zawarcie umowy leasingu finansowego prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.
W konsekwencji, dokonanie dostawy (poprzez zawarcie umowy leasingu finansowego i wydanie przedmiotu umowy) ma charakter jednorazowej czynności, a co za tym idzie obowiązek podatkowy związany z dokonaniem dostawy powstaje od razu i dotyczy pełnej wartości przedmiotu leasingu. Oznacza to, że podatek należny wykazywany jest przez leasingodawcę tylko jeden raz – w deklaracji VAT-7 składanej za okres w którym powstał obowiązek podatkowy (określony zgodnie z art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT). Wszystkie kolejne raty leasingowe nie powodują powstania obowiązku podatkowego po stronie leasingodawcy, a zatem kolejne noty obciążeniowe (nie faktury, ponieważ nie dochodzi już do sprzedaży) wystawiane są w kwotach netto.
Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w następnym okresie rozliczeniowym. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania faktury przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, z wyłączeniem przypadków, gdy faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11 – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem.
Jednakże powyższy przepis nie znajduje zastosowania w odniesieniu do zawarcia umowy leasingu finansowego, ponieważ na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT transakcja ta uważana jest za dostawę towarów, a zatem za przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.
Leasing operacyjny
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez podlegające opodatkowaniu świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Zgodnie zaś art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług leasingu. W oparciu po powołany przepis, oraz wnioskując a contrario w oparciu o art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, należy dojść do wniosku, że na gruncie ustawy o VAT występuje jeszcze inny rodzaj leasingu niż leasing finansowy. W odróżnieniu od tego ostatniego, leasing opracyjny (tj. taki, w którym to leasingodawca dokonuje odliczeń amortyzacyjnych) stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ustawy o VAT, a nie dostawę towarów.
Usługa leasingu operacyjnego świadczona jest przez cały czas trwania umowy leasingu, co oznacza, że jest to usługa o charakterze ciągłym, wykonywana w okresach rozliczeniowych. Na koniec każdego okresu, leasingodawca wystawia fakturę dokumentującą świadczenie usług w danym okresie, a obowiązek podatkowy powstaje (zgodnie z regulacją art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT) w związku z każdą ratą leasingu operacyjnego.
Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w następnym okresie rozliczeniowym.
