W świetle art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenie ogólne pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszących kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

…a wykładnia „doprecyzowująca” niektórych organów podatkowych

Warto wskazać, iż ustawa o PIT nawiązuje jedynie do odrębnych przepisów nie wskazując przy tym o jakie regulacje chodzi. W tym względzie pewnego „doprecyzowania” dokonywały niektóre organy podatkowe, twierdząc, iż prawo do zwolnienia uzależnione jest od tego, czy placówka szkoląca pracowników posiada specjalną akredytację Ministerstwa Edukacji i Nauki, wydaną zgodnie z rozporządzeniem z dnia 3 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2006r. Nr 31, poz. 216 ze zm.).

i jej konsekwencje…

Brak akredytacji skutkował tym, że organy podatkowe uważały, że wartość nieodpłatnego szkolenia to świadczenie na rzecz pracownika, będące przychodem ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. W konsekwencji, pracownik zobligowany był uiścić podatek dochodowy, a pracodawca musiał przypisać wartość szkolenia zatrudnianej osobie i jako płatnik odprowadzić od niej podatek. Czy jednak takie podejście było słuszne?

Sądy administracyjne po stronie podatnika

Najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych jest niewątpliwie korzystne dla podatników. W szczególności należy wskazać na wyroki: WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1915/07), WSA w Poznaniu z dnia 12 lutego 2008 r. (sygn. akt I SA/Po 1597/07), Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 marca 2008 r. (sygn. akt I SA/Wr 1505/07), czy też Wyroku WSA w Gliwicach. z dnia 2 lipca 2008 r. (sygn. akt I SA/Gl 216/08). Wszystkie WSA stanęły na stanowisku, iż ustawa nie przewiduje wymogu akredytacji jako przesłanki zastosowania zwolnienia podatkowego.

WSA we Wrocławiu zauważył, iż przepis ustawy o PIT odsyła do tzw. odrębnych przepisów jedynie w zakresie formy przyznania przez pracodawcę wspomnianego świadczenia, nie ma zaś w nim mowy o żadnych warunkach jakie powinien spełniać podmiot organizujący szkolenie. Nie należy, zdaniem WSA we Wrocławiu, zapominać, że zwolnienia podatkowe w systemie prawa podatkowego są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), a ich zastosowanie nie może odbywać się w oderwaniu od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej.
WSA w Poznaniu wskazał, iż skoro pracownicy mają obowiązek partycypować w szkoleniu, to nie można kosztu tych szkoleń uznawać za ich przychód. Przyjęcie przeciwnego poglądu oznaczałoby, iż ustawodawca nakłada obowiązki na pracodawców w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, ale konsekwencjami finansowymi obciąża wyłącznie samych zatrudnionych.

[page_break]MF uwzględnia wyroki WSA i kończy spór

MF w interpretacji ogólnej z dnia 30 kwietnia 2008 r. (sygn. DD3/033/10/KDJ/08/173), zauważył, iż biorąc pod uwagę brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT, należy stwierdzić, iż przepis ten nie uzależnia stosowania określonego w nim zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń. W konsekwencji, jak słusznie zauważa MF, posiadanie bądź nie akredytacji przez organizatora szkolenia, należy uznać za pozostające bez wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem.

Także nowsze interpretacje organów podatkowych uwzględniają interpretację określoną przez MF (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 lipca 2008 r., sygn. IBPB2/415-877/08/HK (KAN-4680/05/08)).

Niewątpliwie zajęcie jasnego stanowiska przez MF należy uznać za pozytywne. Wydaje się, iż spór dotyczący wykładni art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT należy uznać za zakończony. Niestety, co pokazuje praktyka podatkowa, nie często MF decyduje się na zajęcie stanowiska, w sytuacjach gdy odmienne rozstrzygnięcia wydają organy podatkowe i sądy. Często także odmienne orzeczenia wydają poszczególne WSA, lub wręcz odmienne wyroki zapadają w ramach tego samego WSA w zależności od składu podejmującego decyzję. Znakomitym przykładem jest są tu choćby kwestia opodatkowania abonamentów medycznych.