Ujęcie programów lojalnościowych w księgach rachunkowych

Polegają one na wynagradzaniu klientów za dokonane zakupy punktami, które mogą być w przyszłości wymienione na nagrody lub możliwość nabycia towarów lub usług po obniżonych cenach. Jednostka może być samodzielnie organizatorem tego typu programu lub uczestniczyć w programie zorganizowanym przez podmiot zewnętrzny.
KIMSF 13 „Programy lojalnościowe” wymaga, aby jednostka przyznająca punkty, stosując się do wymogów MSR 18 „Przychody”, ujmowała punkty lojalnościowe jako odrębny element transakcji sprzedaży, w ramach której są one przyznawane („sprzedaż początkowa”). Element ten jest przychodem, który nie został jeszcze zarobiony i powinien być odroczony w czasie.
Wartość godziwa otrzymanego lub należnego wynagrodzenia wynikającego z transakcji sprzedaży początkowej powinna być przypisana pomiędzy punkty lojalnościowe oraz pozostałe elementy transakcji sprzedaży. Kwotę przyporządkowaną do punktów lojalnościowych wycenia się w wartości godziwej i ujmuje – jak wskazano wyżej – jako przychód odroczony do momentu wykorzystania punktów (odebrania nagrody) lub ich wygaśnięcia. Przy wycenie tej wartości należy wziąć pod uwagę:

  • wartość nagród (upustów), które klienci dostaliby, nawet nie zbierając punktów lojalnościowych,
  • spodziewaną stopę wykorzystania punktów,
  • wartość pieniądza w czasie,
  • oczekiwaną strukturę odbieranych nagród, co będzie wpływało na średnią ważoną wartość jednego punktu premiowego.

W przypadku, gdy nagrody dostarcza podmiot zewnętrzny, należy określić, czy jednostka przyznaje punkty na własne ryzyko, czy też działa jako pośrednik.

W pierwszym przypadku (gdy jednostka działa jako zleceniodawca), przychód wyceniany jest w opisany powyżej sposób, natomiast wszelkie kwoty zapłacone podmiotowi zewnętrznemu z tytułu dostarczenia nagród traktowane są jako koszt.
W drugim przypadku (gdy jednostka działa jako pośrednik), przychód stanowi różnica pomiędzy kwotą przyporządkowaną do przyznanych nagród a kwotą podlegającą płatności do strony trzeciej i jest rozpoznawany w momencie, gdy podmiot zewnętrzny jest zobowiązany do wydania nagród.
Program lojalnościowy może stać się umową rodzącą obciążenia, w której nieuniknione koszty spełnienia świadczenia przekraczają spodziewane korzyści, w szczególności w sytuacjach, w których rzeczywista stopa wykorzystania punktów odbiega od założonej lub zwiększa się koszt dostarczenia nagród. Jednostka w takiej sytuacji powinna rozpoznać zobowiązanie, zgodnie z MSR 37 „Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe”.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *