Z brzmienia art. art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy, które obowiązywało w okresie od 1 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2006 r. wynika, że wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości podlegały wszystkie drogi, tj. także drogi wewnętrzne. Warto przypomnieć, iż przed 2004 rokiem powyższy przepis wprost wyłączał z opodatkowania podatkiem od nieruchomości jedynie budowle dróg publicznych wraz z pasami drogowymi oraz zajęte pod nie grunty.

Organy podatkowe (w tym Minister Finansów) dość szybko uznały, że wspomniane wyłączenie (obowiązujące pomiędzy 2004 a 2006 rokiem) dotyczyło jedynie dróg publicznych i nie ma zastosowania do dróg wewnętrznych, które wciąż powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości. Powoływały się przy tym na cel ustawodawcy, który zmieniając brzmienie przepisu dostosował je do przepisów ustawy o drogach publicznych lecz nie miał zamiaru wyłączyć z opodatkowania dróg wewnętrznych.

Stanowisko to konsekwentnie jest kwestionowane przez sądy administracyjne. Sądy podkreślają bowiem, iż wszystkie zwolnienia podatkowe powinny być stosowane ściśle przy zastosowaniu wykładni literalnej. Z brzmienia art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jasno zaś wynika, że w okresie pomiędzy 2004 a 2006 rokiem z wyłączenia korzystały wszystkie drogi, w tym drogi wewnętrzne.