Organy podatkowe (w tym Minister Finansów) dość szybko uznały, że wspomniane wyłączenie (obowiązujące pomiędzy 2004 a 2006 rokiem) dotyczyło jedynie dróg publicznych i nie ma zastosowania do dróg wewnętrznych, które wciąż powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości. Powoływały się przy tym na cel ustawodawcy, który zmieniając brzmienie przepisu dostosował je do przepisów ustawy o drogach publicznych lecz nie miał zamiaru wyłączyć z opodatkowania dróg wewnętrznych.
Stanowisko to konsekwentnie jest kwestionowane przez sądy administracyjne. Sądy podkreślają bowiem, iż wszystkie zwolnienia podatkowe powinny być stosowane ściśle przy zastosowaniu wykładni literalnej. Z brzmienia art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jasno zaś wynika, że w okresie pomiędzy 2004 a 2006 rokiem z wyłączenia korzystały wszystkie drogi, w tym drogi wewnętrzne.