Jednocześnie, w myśl ustawy o VAT podatnicy VAT czynni nabywający WUTT, stanowiące u nich import usług, obowiązani są zarejestrować się w VAT również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, czyli uzyskać numer VAT UE, tj. numer NIP poprzedzony kodem PL. A następnie posługiwać się tym numerem w tego rodzaju transakcjach.
Mimo obowiązku rejestracji jako podatnik VAT UE, z przepisów nie wynika, aby brak takiej rejestracji skutkował w przypadku WUTT niemożliwością przeniesienia ich opodatkowania na terytorium Polski w ramach importu usług. Zgodnie z ustawą o VAT przeniesienie takie następuje bowiem, gdy nabywca usługi poda świadczącemu numer identyfikacji na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Nie wymaga zatem bezwzględnie, aby był to numer VAT UE.
Wydaje się więc, że nawet w sytuacji gdy podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce poda kontrahentowi świadczącemu WUTT krajowy numer VAT, niepoprzedzony kodem PL, miejscem świadczenia usługi będzie terytorium Polski jako państwa, które nadało podatnikowi ów numer. W rezultacie, podatnik będzie zobowiązany rozliczyć w VAT transakcję jako import usług.
Konsekwentnie, w przypadku WUTT z terytorium Polski, dla której zagraniczny nabywca poda numer, pod którym jest zarejestrowany na potrzeby VAT w innym państwie członkowskim – ale nie na potrzeby VAT UE, o ile w tym państwie przewidziana jest odrębna rejestracja na ten cel – za miejsce opodatkowania VAT transakcji uznać należy terytorium tego innego państwa. W takim przypadku warto jednak posiadać potwierdzenie, iż usługobiorca jest zidentyfikowany dla celów podatku VAT w tym kraju.