Zatem wniesienie aportu jest czynnością odpłatną, zaś wynagrodzenie udziałowca (zapłatę) stanowią udziały w spółce wydane w zamian za wniesiony majątek w dacie zawarcia (zmiany) umowy spółki.
Zastosowanie odpowiedniej stawki VAT, bądź też zwolnienia z opodatkowania VAT, jest nie bez znaczenia również dla podmiotu otrzymującego aport. Trzeba bowiem mieć na względzie, że w przypadku wadliwego opodatkowania VAT nabywca, czyli w tym przypadku otrzymujący aport może mieć problem z odliczeniem niezgodnie z przepisami opodatkowanego aportu. Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nabywca nie może odliczyć podatku VAT odnośnie transakcji, która nie powinna zostać w ogóle opodatkowana VAT lub powinna korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT.
W myśl postanowień art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Jedną z częstych postaci aportu są nieruchomości. Na gruncie prawa cywilnego oraz budowlanego można wyróżnić nieruchomości w postaci gruntów, budynków, budowli oraz ich części. Niestety ustawa o podatku od towarów i usług, zwana dalej: ustawą o VAT lub UVAT, nie zawiera definicji budynku, budowli, ani ich części. W tym celu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409, ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast art. 3 pkt 3 tej ustawy stanowi, że przez budowle rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT zwalnia się z podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Z przepisu tego należy wywieść, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.
Nieruchomość, na której nie znajduje się budynek ani budowla należy uznać za nieruchomość niezabudowaną. Kwalifikacji takiej nie powinna zmieniać okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po istniejących budynkach lub budowlach. Pozostałości takie, jeśli nie spełniają definicji wskazanej w przepisach prawa budowlanego (o których mowa wyżej) nie mogą być uznane za budynki lub budowle. W konsekwencji, jeśli na gruncie znajdują się pozostałości nie spełniające definicji budynku lub budowli oznacza to, że grunt ten należy traktować jako teren niezabudowany.
Ponadto, odnośnie czynności obejmującej dany grunt decydujące znaczenie powinien mieć cel ekonomicznych (gospodarczy) tej czynności. Jeśli zamiarem stron jest dokonanie czynności obejmującej grunt niezabudowany, to okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po rozbiórce budynku lub budowli niemające znaczenia dla stron ani nieposiadające funkcji użytkowej nie powinna zmieniać kwalifikacji gruntu jako terenu niezabudowanego.
Powyższa znaczenie terminu „terenu niezabudowanego” znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 31 maja 2012 r. (sygn. akt I FSK 1375/11) a także w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 12 lipca 2012 r. (sprawa C-326/11). Również organy podatkowe stoją na podobnym stanowisku, np. Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji z dnia 23 grudnia 2013 r. (IPTPP4/443-861/13-6/UNR).
Na podstawie art. 2 pkt 33 UVAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu na potrzeby UVAT przeznaczenie określonego gruntu ocenia się wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. W sytuacji, gdy tereny, na których znajduje się grunt nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać takiego gruntu za teren budowlany. Kwalifikacji takiej na potrzeby UVAT nie zmienia przeznaczenie gruntu wynikające z innych dokumentów lub ewidencje, w szczególności ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub z ewidencji gruntów i budynków.
W przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest teren niezabudowany, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT dostawa tego gruntu powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.
Powyższe rozumienie definicji „terenu budowlanego” znajduje jednolite odzwierciedlenie w poglądach organów podatkowych (np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2013 r., nr IPPP1/443-709/13-2/AW oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 października 2013 r., nr ILPP2/443-720/13-4/MR).
Zastosowanie odpowiedniej stawki VAT, bądź też zwolnienia z opodatkowania VAT, jest nie bez znaczenia również dla podmiotu otrzymującego aport. Trzeba bowiem mieć na względzie, że w przypadku wadliwego opodatkowania VAT nabywca, czyli w tym przypadku otrzymujący aport może mieć problem z odliczeniem niezgodnie z przepisami opodatkowanego aportu. Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nabywca nie może odliczyć podatku VAT odnośnie transakcji, która nie powinna zostać w ogóle opodatkowana VAT lub powinna korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT.
W myśl postanowień art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Jedną z częstych postaci aportu są nieruchomości. Na gruncie prawa cywilnego oraz budowlanego można wyróżnić nieruchomości w postaci gruntów, budynków, budowli oraz ich części. Niestety ustawa o podatku od towarów i usług, zwana dalej: ustawą o VAT lub UVAT, nie zawiera definicji budynku, budowli, ani ich części. W tym celu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409, ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast art. 3 pkt 3 tej ustawy stanowi, że przez budowle rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT zwalnia się z podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Z przepisu tego należy wywieść, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.
Nieruchomość, na której nie znajduje się budynek ani budowla należy uznać za nieruchomość niezabudowaną. Kwalifikacji takiej nie powinna zmieniać okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po istniejących budynkach lub budowlach. Pozostałości takie, jeśli nie spełniają definicji wskazanej w przepisach prawa budowlanego (o których mowa wyżej) nie mogą być uznane za budynki lub budowle. W konsekwencji, jeśli na gruncie znajdują się pozostałości nie spełniające definicji budynku lub budowli oznacza to, że grunt ten należy traktować jako teren niezabudowany.
Ponadto, odnośnie czynności obejmującej dany grunt decydujące znaczenie powinien mieć cel ekonomicznych (gospodarczy) tej czynności. Jeśli zamiarem stron jest dokonanie czynności obejmującej grunt niezabudowany, to okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po rozbiórce budynku lub budowli niemające znaczenia dla stron ani nieposiadające funkcji użytkowej nie powinna zmieniać kwalifikacji gruntu jako terenu niezabudowanego.
Powyższa znaczenie terminu „terenu niezabudowanego” znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 31 maja 2012 r. (sygn. akt I FSK 1375/11) a także w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 12 lipca 2012 r. (sprawa C-326/11). Również organy podatkowe stoją na podobnym stanowisku, np. Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji z dnia 23 grudnia 2013 r. (IPTPP4/443-861/13-6/UNR).
Na podstawie art. 2 pkt 33 UVAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu na potrzeby UVAT przeznaczenie określonego gruntu ocenia się wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. W sytuacji, gdy tereny, na których znajduje się grunt nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać takiego gruntu za teren budowlany. Kwalifikacji takiej na potrzeby UVAT nie zmienia przeznaczenie gruntu wynikające z innych dokumentów lub ewidencje, w szczególności ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub z ewidencji gruntów i budynków.
W przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest teren niezabudowany, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT dostawa tego gruntu powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.
Powyższe rozumienie definicji „terenu budowlanego” znajduje jednolite odzwierciedlenie w poglądach organów podatkowych (np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2013 r., nr IPPP1/443-709/13-2/AW oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 października 2013 r., nr ILPP2/443-720/13-4/MR).