Warto zauważyć, że z kwestią amortyzacji nierozerwalnie związana jest w pewnym zakresie jej uznaniowość i aproksymacja, które często leżą w gestii zarządu. Zależność ta może być wykorzystywana w oszustwach księgowych. Zwłaszcza dotyczyć to może początkowej fazy rozwoju i działalności jednostek gospodarczych, w której przedsiębiorstwa mają, powstałe w wyniku inwestycji, znaczne zobowiązania wobec podmiotów, które dostarczyły czy to materialnych czy niematerialnych środków, bez których działalność jednostki nie byłaby ani możliwa ani opłacalna. Osoby zainteresowane, mogą zechcieć wykazać zawyżony wynik finansowy, poprzez nie uwzględnianie należycie wybranych kosztów (w tym, związanych z amortyzacją).

Pozornie może wydawca się, ze zniekształcenie amortyzacji o kilka procent to niewielka kwota. Ale trzeba pamiętać, ze zwykle ten mechanizm jest wykorzystywany nie do jednego, ale do kilku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. A ponadto jest to zwykle jeden ze sposobów osiągnięcia pożądanego wyniku. Jest on stosunków łatwy do ukrycia, ponieważ można zwykle be problemu zmanipulować dokumentację potwierdzającą „prawidłowość” tych zniekształconych szacunków i założeń do metody i okresu amortyzacji.

Można dokonać  podziału na dwie grupy oszustw księgowych dotyczących odpisów amortyzacyjnych:

• ustalenie stawek amortyzacyjnych nieodpowiadających rzeczywistemu zużyciu i brak ich korygowania aż do momentu zrównania się wartości początkowej aktywa z wartością umorzenia, co prowadzi do korzystania przez jednostkę z aktywów, dla których wartość wykazywania w bilansie wynosi zero,
• ustalenie stawek amortyzacyjnych nieodpowiednich do rzeczywistego zużycia i ich korekta w wybranym (dogodnym dla jednostki) okresie sprawozdawczym.

Mechanizm działania przypadku dotyczącego korekty stawek amortyzacyjnych warto przedstawić na przykładzie, który będzie przedstawiony w następnej części.