Działalność gospodarcza prowadzona w mieszkaniu

Podobno w takim wypadku nie ma podstaw do naliczania zwiększonej stawki podatku od nieruchomości za część powierzchni domu wskazanej jako wykorzystywanej na działalność gospodarczą (8m2). Czy tak jest rzeczywiście?

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych [dalej: uplok] podwyższona stawka podatku od nieruchomości ma zastosowanie między innymi do budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Oznacza to, że budynek mieszkalny lub jego część będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości obliczonym według wyższej, niekorzystnej dla podatnika stawki tylko, jeśli jest on zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.

W opisanej przez Czytelnika sytuacji pewien zakres czynności związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą realizowany jest w miejscu jego zamieszkania – część domu została wskazana jako wykorzystywana na działalność gospodarczą. Czynności te obejmują przechowywanie dokumentacji firmowej, przyjmowanie zgłoszeń od pacjentów oraz pracę na komputerze. Ponieważ czynności te realizowane są w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Czytelnika, mogłoby się wydawać, że spełniony jest warunek zajmowania części budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym – zastosowanie powinna mieć wyższa stawka podatku od nieruchomości.

Należy jednak wziąć również pod uwagę, że główne czynności realizowane przez Czytelnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tj. przyjmowanie pacjentów w ramach specjalistycznej praktyki lekarskiej oraz prowadzenie szkoleń) odbywają się poza jego domem. Czynności realizowane w domu mają raczej pomocniczy charakter i nie wymagają w praktyce specjalnego wyodrębniania części powierzchni domu wyłącznie dla potrzeb prowadzonej tam działalności gospodarczej. W rezultacie, z uwagi na brak takiego wyodrębnienia żadna część domu Czytelnika nie jest zajęta wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej przy jednoczesnym wyłączeniu funkcji mieszkalnych, co z kolei przesądza o tym, że w analizowanym przypadku zastosowanie będzie miała niższa, właściwa dla budynków mieszkalnych lub ich części stawka podatku od nieruchomości.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane przez Prezydenta Miasta Łodzi w piśmie z 3 sierpnia 2007 r. (nr IIIRF 31100/1/02/07), w którym stwierdzono m.in., że „[z]wrot „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” oznacza, że budynek mieszkalny lub jego część musi być faktycznie zajęty na działalność gospodarczą, nie wystarczy więc fakt, że jest on związany z działalnością gospodarczą, gdyż znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy. (…) Jeżeli zatem lokal mieszkalny lub jego część został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, ale powierzchnie zajmowane na prowadzenie działalności gospodarczej służą jednocześnie celom mieszkalnym, to będą one korzystały ze stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, tj. jak dla budynków mieszkalnych”.

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 sierpnia 1992 r. (sygn. akt SA/WR 650/92).

[page_break]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *