Stanowiska organów podatkowych w powyższej kwestii są raczej jednolite i wskazują, że o ile wydatek nie jest ponoszony bezpośrednio w celu osiągnięcia przychodu, lecz w celu minimalizacji strat, nie spełnia warunku wskazanego w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie ma możliwości zaliczenia takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
Niedawny wyrok NSA wskazuje odmienne stanowisko, a tym samym daje argumenty podatnikom na elastyczne zmiany formy biznesu również z perspektywy rozliczeń podatkowych.
W wyroku II FSK 2298/11 NSA odniósł się do sytuacji w której przedsiębiorca, po podjęciu określonej decyzji inwestycyjnej oraz poniesieniu wydatków na wyposażenie kawiarni przeprowadził analizę ekonomiczną na podstawie której dalsze prowadzenie działalności w tych lokalach okazały się nieopłacalne. Wynikało to z dynamicznie zmieniającej się sytuacji na danym rynku. Na tej podstawie podatnik podjął decyzję o likwidacji określonych punktów sprzedażowych i zainwestowaniu odzyskanych kwot w inne miejsca, które z założenia powinny przynieść lepszy wynik ekonomiczny.
Przedstawiona sytuacja była o tyle specyficzna, że przedsiębiorca wyraźnie podkreślił, że kwoty odzyskane z inwestycji z której się wycofał zostaną zainwestowane w innym miejscu. Ten argument zdaniem NSA przeważył za uznaniem, że takie wydatki spełniają przesłanki art. 15 ust 1 ustawy o podatku od osób prawnych.
Co istotne NSA zwrócił uwagę na to, że fakt że środki które zostały odzyskane bądź zaoszczędzone na inwestycjach które zostały zakończone zostały przesunięte na otwarcie innych miejsc w których prowadzona jest działalność gospodarcza a tym samym celem tych wydatków jest zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodu. NSA podkreślił również decyzja o tym jakie wydatki służą temu celowi należą jedynie do podatnika.
Argumentacja wskazana w tym wyroku może być zatem korzystna dla tych podatników, którzy musieli z racji zmieniającej się sytuacji rynkowej wycofywać się z wcześniej podjętych decyzji co do ich rodzaju.
