Kwestię skutków prawnych wywoływanych w jednym z państw UE w wyniku ogłoszenia upadłości spółki w innym państwie członkowskim reguluje Rozporządzenie Rady WE nr 1346/2000 o postępowaniu w sprawach niewypłacalności. Celem Rozporządzenia jest w szczególności koordynowanie postępowań upadłościowych w poszczególnych państwach członkowskich oraz zapobieganie, tzw. forum shopping, czyli przenoszeniu majątku lub postępowania sądowego do innego państwa członkowskiego w celu osiągnięcia lepszej pozycji prawnej. Sądem właściwym w sprawie ogłoszenia upadłości jest według Rozporządzenia sąd państwa członkowskiego na terytorium którego znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika (Art. 3 ust.1). W przypadku spółek, domniemywa się, iż owym ośrodkiem jest siedziba statutowa. Zgodnie jednak orzecznictwem ETS, domniemanie to może zostać obalone poprzez wykazanie bardziej obiektywnych przesłanek, jak chociażby wykazanie, że spółka w Polsce stanowi czyste przedłużenie operacyjne spółki zlokalizowanej za granicą. W konsekwencji sąd zagraniczny ogłaszając upadłość spółki matki, będzie mógł postanowić o wszczęciu postępowania wobec polskiej spółki-córki, w dodatku w oparciu o przepisy zagranicznego prawa. Należy zauważyć, iż w takiej sytuacji sąd polski co do zasady nie może odmówić uznania orzeczenia sądu zagranicznego w sprawie upadłości polskiego przedsiębiorstwa, nawet w sytuacji gdy polskie prawo wyklucza możliwość wszczęcia postępowania upadłościowego przeciw konkretnemu dłużnikowi.

Podobne do opisanych wyżej zdarzeń spotykają się wśród polskich przedsiębiorców z ogromnym zdziwieniem i niedowierzaniem. Ponadto perspektywa stosowania w jednym postępowaniu różnych systemów prawnych stanowi dla nich, na pierwszy rzut oka, sporą komplikację. Niezależnie, należy oswoić się z faktem, iż sprawy tego typu będą miały miejsce coraz częściej.