Jest to czynność zastrzeżona wyłącznie dla biegłych rewidentów, której celem jest umożliwienie wspólnikom sprawowania nadzoru nad jednostką. Powyższy artykuł stanowi, iż na wniosek jednego ze wspólników lub wspólników reprezentujących łącznie, co najmniej 10% kapitału zakładowego sąd rejestrowy wyznacza podmiot uprawniony do badania w celu sprawdzenia rachunkowości oraz działalności przedsiębiorstwa. Natomiast sam Kodeks  nie definiuje w jaki sposób czynność ta powinna zostać przeprowadzona. Jedynie art. 224 KSH odnosi się do obowiązków jakie ciążą na członkach zarządu jednostki, która podlega takiemu badaniu. Zgodnie z jego treścią zarząd jest obowiązany do udostępnienia do wglądu ksiąg rachunkowych i dokumentów przedsiębiorstwa, oraz umożliwienia badania stanu kasy i przeprowadzenia inwentaryzacji aktywów i pasywów, a co więcej ma on obowiązek do udzielenia biegłemu niezbędnej pomocy do wykonania tych czynności. Badanie rachunkowości i działalności biegły rewident powinien oprzeć na sprawdzeniu systemu księgowości (głównie stosowania zasad polityki rachunkowości) oraz kontroli wewnętrznej. Czynności te może przeprowadzić poprzez: analizę zapisów księgowych pod względem zgodności z dokumentami źródłowymi i treścią operacji gospodarczych, zapoznanie się z protokołami posiedzeń zgromadzenia wspólników, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej bądź zarządu oraz poprzez przeprowadzenie rozmowy z członkami zarządu. Należy zauważyć, iż przepisy prawa nie nakładają na jednostkę obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego do celów badania, co wiąże się z koniecznością indywidualnego dobrania narzędzi badania. Po przeprowadzeniu badania biegły rewident składa swoje sprawozdanie sądowi, a ten przekazuje je zainteresowanym stronom. Należy zauważyć, że zgodnie z Krajowym standardem rewizji finansowej nr 3, biegły może złożyć te sprawozdanie w formie opinii niezależnego biegłego rewidenta, gdyż zostają spełnione wszystkie przesłanki, które zaliczają badanie do innych usług poświadczających. Przy wykonywaniu tej usługi poświadczającej biegły rewident kieruje się krajowymi standardami rewizji finansowej oraz w sprawach nieuregulowanych postanowieniami Międzynarodowych założeń koncepcyjnych usług atestacyjnych, standardów i wskazówek wydanych przez Międzynarodową Federację Księgowych, odnoszących się do innych niż badanie i przeglądy sprawozdań finansowych czynności rewizji finansowej.