Obywatele Polski dosyć sprawnie wymienili stare złote na nowe. Mimo to, w naszych domach wciąż pozostają stare banknoty i monety, których wartość NBP określa (wg stanu na 31 grudnia 2009 r.) na 174,8 mln zł – licząc w nowych złotych – co w stosunku do ogółu polskich pieniędzy będących w obiegu stanowi 0,17 procent. Licząc w jednostkach – banknotów sprzed denominacji mamy jeszcze 8 283,4 mln sztuk.

Dawne pieniądze mimo, że nie są już w powszechnym obiegu, wciąż nie straciły swojej wartości. Nadal można dokonać wymiany na nowe złote – termin upłynie z końcem 2010 roku. Najmniejszą sumą podlegającą wymianie jest 100 zł – czyli banknot z Ludwikiem Waryńskim, którego obecna wartość to 1 grosz. Stare banknoty można wymieniać w kasach w oddziałach okręgowych NBP lub w kasach banków krajowych, wymienionych w rozporządzeniu prezesa NBP z 15 października 1996 r. w sprawie placówek zobowiązanych do wymiany starych złotych.

Według przedstawicieli Departamentu Emisyjno-Skarbcowego (DES) NBP niestety nie wszystkie stare złote będą wymienione – Obserwacje z innych krajów pokazują, że określona liczba banknotów i monet podlegających wymianie pozostaje u ludności. W najmniejszym stopniu wymieniane są banknoty i monety o najniższej wartości nominalnej – podaje do informacji DES.

Największą ilość pieniędzy Polacy wymienili w przeciągu pierwszych kilku miesięcy 1995 roku. Potem liczba i wartość wymienianych pieniędzy powoli malała. Z analiz Departamentu Emisyjno-Skarbcowego wynika, że w 2005 r. w kasach banków wymieniono stare złote o wartości 1,8 mln nowych złotych. Rok potem było to już 0,8 mln zł, w 2007 r. – 0,7 mln zł, w 2008 r. – 0,6 mln zł, natomiast w ubiegłym roku 0,7 mln zł.

Denominacja, czyli wymiana pieniędzy na banknoty i monety o niższych nominałach miała miejsce na początku 1995 r. Narodowy Bank Polski zdecydował się przeprowadzić takie przedsięwzięcie po tym, jak na przełomie lat 80. i 90. XX wieku złoty zaczął szybko tracić swoją wartość. Grosze w ogóle wypadły z obiegu, natomiast najniższym nominałem stał się banknot pięćdziesięciozłotowy, za który praktycznie nic nie można było kupić. W efekcie hiperinflacji koniecznym stał się dodruk banknotów o nominałach: 10 000 zł (1987 r.), 20 000 zł (1989 r.), 50 000 (1989 r.), 100 000 zł (1990 r.), 200 000 zł (1989 r.), 500 000 zł (1990 r.), 1 000 000 zł (1991 r.) i 2 000 000 zł (1993 r.).

Po kilku latach organizacji niezbędnych na zaprojektowanie i wydrukowanie nowych banknotów (pierwsze były drukowane na terenie Wielkiej Brytanii w 1994 r.), wybranie nowych monet, modyfikację oprogramowania komputerowego i liczarek, przestrojenie kas fiskalnych czy w końcu przeszkolenie dla pracowników – NBP wprowadził do obiegu nowe banknoty i monety. Od 1 stycznia 1995 r. jeden złoty (PLN) zastępuje 10 tys. starych złotych. Pięć nowych banknotów z wizerunkami władców Polski zastąpiło używanych do tej pory szesnaście m.in. z podobiznami Waryńskiego, Kościuszki czy Bema. Stare pieniądze były dopuszczone do obiegu jeszcze przez dwa lata – można było nimi płacić do końca 1996 r., a nieodwołalnie swoją wartość stracą z końcem tego roku.

 

 

 
NBP/red.