Aktualne brzmienie ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji umożliwia komornikom sądowym działalność na obszarze terytorium całej Rzeczpospolitej Polskiej, pod warunkiem, jednak że wyboru danego komornika dokona wierzyciel. Wyjątkiem są sprawy dotyczące egzekucji z nieruchomości oraz spraw, do których zasady postępowania egzekucyjnego z nieruchomości prowadzi się odpowiednio, do których wyłącznie właściwymi komornikami sądowymi są komornicy działający przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.
Przed wejściem w życie nowelizacji, o której była mowa powyżej komornicy sądowi działali w obszarze swojego rewiru z wyłączeniem innych komorników. Obecnie, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w danym rewirze komorniczym może działać więcej niż jeden komornik. O ilości komorników w rewirze każdorazowo decyduje Minister Sprawiedliwości, który dokonuje oceny czy liczba komorników działających na danym obszarze jest wystarczająca.
Co do zasady wszczęcie i przeprowadzenie egzekucji należy do komornika miejsca zamieszkania dłużnika. Kodeks postępowania cywilnego przewiduje jednak od powyższej zasady szereg wyjątków m.in. do egzekucji z ruchomości powołany jest komornik tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości. W celu wszczęcia i przeprowadzenia egzekucji przez komornika innego rewiru, niż tego na którego wskazują przepisy ogólne konieczne jest złożenie przez wierzyciela wyraźnego oświadczenia, że wierzyciel dokonał wyboru komornika na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.
Komornicy sądowi zostali zobligowani do przeprowadzenia każdej egzekucji oraz zabezpieczenia, do których są właściwi zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego. Powyższe oznacza, iż komornik nie będzie uprawniony do odmowy prowadzenia egzekucji, do której przeprowadzenia wybrał go na podstawie art. 8 ust 5 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji wierzyciel. Komornik wybrany przez wierzyciela jest jednak zmuszony odmówić wszczęcia egzekucji, dokonania zabezpieczenia lub podjęcia innych czynności wchodzących w zakres jego ustawowych zadań, jeżeli w zakresie prowadzonych przez niego egzekucji zaległość przekracza sześć miesięcy (zaległość tę oblicza się, dzieląc liczbę spraw niezałatwionych w poprzednim półroczu przez średni miesięczny wpływ spraw w poprzednim półroczu, wyłączając sprawy o egzekucję świadczeń powtarzających się). Informacje czy dany komornik może przyjmować wnioski egzekucyjne spoza rewiru mogą być udostępniania wierzycielom w Krajowej Radzie Komorniczej oraz w Okręgowych Radach Komorniczych, zrzeszających komorników, na danym obszarze. Jeżeli dany komornik nie może przyjąć do prowadzenia wniosku o egzekucje spoza jego rewiru, wówczas wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia egzekucji, dokonania zabezpieczenia lub podjęcia innych czynności. Postanowienie to doręcza się tylko wierzycielowi.
Komornik właściwy zarówno według zasad ogólnych jak i wybrany przez wierzyciela pozostają właściwi do prowadzenia egzekucji aż do jej ukończenia. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 14 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, komornik właściwy zgodnie z przepisami k.p.c. pozostaje właściwy do jego ukończenia, choćby podstawy właściwości uległy zmianie. Zmiana właściwości dopuszczalna jest natomiast z inicjatywy samego komornika. Zgodnie art. 8 ust. 13 ustawy komornik może przekazać całość lub część sprawy egzekucyjnej innemu komornikowi. Warunkiem przekazania sprawy jest zgoda wierzyciela i komornika, do którego przekazanie ma nastąpić. Przekazanie następuje w formie zaskarżalnego postanowienia.
Możliwość prowadzenia egzekucji przez komornika spoza rewiru, w którym ma miejsce zamieszkania dłużnik może w praktyce okazać się postępowaniem dużo kosztowniejszym niż gdyby egzekucje prowadził komornik według właściwości ogólnej. Ustawodawca zdecydował jednak, że koszty egzekucyjne, spowodowane wyborem komornika spoza rewiru, nie są kosztami niezbędnymi dla przeprowadzenia skutecznej egzekucji i w związku z powyższym nie mogą obciążać dłużnika. W razie podejmowania przez komornika wybranego przez wierzyciela czynności poza swoim rewirem komorniczym wydatki obejmujące diety przysługujące osobom zatrudnionym w kancelarii komornika i uczestniczącym w tych czynnościach, koszty przejazdów i noclegów komornika i tych osób oraz koszty transportu specjalistycznego obciążać więc będą wierzyciela.
