Poprzez kompensatę można rozliczać zarówno wierzytelności wyrażone w walucie polskiej, jak i w walutach obcych. W sytuacji, gdy kompensata dotyczy wierzytelności wyrażonych w walucie obcej, wycena operacji dokonywana jest według kursu faktycznie zastosowanego. Ma tu bowiem zastosowanie art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, w tym także dokonania kompensaty wzajemnych wierzytelności, wycena dokonywana jest według kursu faktycznie zastosowanego, obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji. W przypadku natomiast, gdy nie jest zasadne zastosowanie kursu faktycznego, wycena powinna zostać dokonana po kursie średnim Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień przeprowadzenia operacji. W praktyce przyjęte zostało, iż kursem faktycznie zastosowanym w przypadku kompensat rozrachunków w walucie obcej jest niższy kurs waluty, na jaką opiewają rozrachunki, czyli kurs historyczny po którym zostały one pierwotnie ujęte w księgach rachunkowych. Jednak kursem faktycznie zastosowanym może być również inny kurs waluty wynikający z umowy zawartej między stronami dokonującymi kompensaty, np. średni kurs Narodowego Banku Polskiego z dnia dokonania kompensaty wzajemnych wierzytelności. W wyniku wzajemnego potrącenia, obie wierzytelności umarzają się do wysokości wierzytelności niższej.

Przy dokonywaniu kompensat mogą powstawać podatkowe różnice kursowe. W myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt poniesiony uważa się bowiem koszt wynikający z otrzymanej faktury albo innego dowodu w przypadku braku faktury, a za dzień zapłaty dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, czyli również w wyniku wzajemnego potrącenia wierzytelności. Dla celów podatkowych za kurs faktycznie zastosowany należy przyjąć ten sam kurs, który został użyty przy księgowym rozliczeniu kompensaty.