Czy można powiązać środki pozyskiwane przez spółkę w drodze emisji akcji z osiąganymi przez nią przychodami? Zdecydowanie tak, jakkolwiek związek ten będzie miał w większości przypadków charakter pośredni. Wzmocnienie kondycji finansowej spółki, a przez to umocnienie jej pozycji na rynku ma potencjalny wpływ na zachowanie lub zabezpieczenie istniejących, jak i stworzenie nowych źródeł przychodów. Pozyskanie dodatkowych funduszy pozwala rozszerzyć zakres prowadzonej działalności, sfinansować nowe inwestycje lub rozwinąć istniejące już przedsięwzięcia. Wszystkie te zdarzenia zdecydowanie będą mieścić się w zakresie znaczeniowym zachowań zmierzających do osiągnięcia przychodów bądź zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów.

Niemniej jednak, pewne zapisy ustawy o CIT prowadzą do rozbieżności w orzecznictwie organów podatkowych i wojewódzkich sądów administracyjnych, zapadłych na gruncie komentowanego zagadnienia. W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT, nie zalicza się za przychody przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Część organów podatkowych oraz sądów administracyjnych wskazuje, że skoro przysporzenia otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie stanowią przychodów, do wydatki z nimi związane nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W wyroku z 29 stycznia 2009 r. (sygn. II FSK 1560/07) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wydatki związane z podwyższeniem kapitału nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wyrok ten najprawdopodobniej wpłynie na dotychczas w części korzystne dla podatników orzecznictwo wojewódzkich sądów administracyjnych – jak np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 15 listopada 2007 r. (I SA/Gd 753/07), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 31 października 2007 r. (sygn. 1146/07). Jednocześnie wyrok z 29 stycznia 2009 r. może być początkiem niekorzystnej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego przy rozpatrywaniu ewentualnych skarg kasacyjnych dotyczących przedmiotowego problemu.