Celem nowego KSR jest tak jak poprzednio pomoc w rozwiązaniu problemów związanych z prawidłowym ujęciem przychodów, kosztów i wyniku finansowego dotyczącego realizacji tych umów.

Standard określa  zasady ustalania przychodów i kosztów z niezakończonych umów o usługi budowlane, a także zasady prezentacji i ujawniania informacji o nich w sprawozdaniach finansowych. Zasady te oczywiście podporządkowane są regulacjom zawartym w art. 34a, 34c i 34d Ustawy o rachunkowości. Standard zawiera ponadto praktyczne wskazówki i przykłady objaśniające stosowanie zasad.
Zakres KSR 3 został ograniczony wyłącznie do umów o usługi budowlane. Ale jak podkreślono można go także odpowiednio stosować także do innych usług o podobnym charakterze np. do ustalania przychodów i kosztów z długoterminowych umów o usługi informatyczne (oprogramowanie), projektowe, geologiczne, naukowo – badawcze). Dotyczy to w szczególności zasad ustalania przychodów i kosztów.

Jako nowość warto podkreślić, ze Komitet wyraźnie stwierdził, że KSR 3 nie stosuje się do usług budowlanych wykonywanych przez deweloperów we własnym zakresie.

Nowy standard w porównaniu do swego poprzednika zawiera więcej przykładów i objaśnień, uwzględnia także porównania rozwiązań w stosunku do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 11 Umowy o usługę w wersji 2006 i interpretacji KIMSF 15.
Nowa wersja KSR 3 jest odpowiedzią na pojawiające się wątpliwości dotyczące ujmowania umów jako umowy budowlane albo umowy o sprzedaż budynku. Znalazło to odzwierciedlenie między innymi w szczegółowszym niż poprzednio objaśnieniu co jest umowa budowlana i jakie elementy na nią się składają.

Warto tez podkreślić, iż ważnym elementem KSR jest jego cześć poświęcona rozwiązaniom techniczno – organizacyjne warunkujące stosowanie standardu oraz dwa kompleksowe przykłady dotyczące praktycznego ujęcia problemu.

Uchwała Komitetu weszła w życie z dniem podjęcia, co oznacza iż należy nowa wersje standardu zastosować sporządzając sprawozdanie za 2009r.