Może je uzyskać każdy podmiot, mieszczący się w definicji przedsiębiorcy, a więc każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną, z zastrzeżeniem, że nie jest to możliwe przy niektórych rodzajów działalności, jak np. wytwarzanie wyrobów tytoniowych. W zezwoleniu tym określa się przedmiot działalności przedsiębiorcy, jak również warunki, które przedsiębiorca zobowiązuje się spełnić. Określenie przedmiotu działalności jest o tyle istotne, że zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych obejmuje tylko te dochody, które przedsiębiorca uzyskał z działalności objętej zezwoleniem. W praktyce, negocjacje odnośnie zezwolenia odbywają się z zarządzającym (często w drodze rokowań), z nim też uzgadniany jest wybór lokalizacji inwestycji spośród dostępnych na terenie strefy.
W przypadku niektórych inwestycji możliwe jest także utworzenie nowej lokalizacji specjalnej strefy ekonomicznej specjalnie dla celów tej inwestycji. Dotyczy to w szczególności dużych przedsięwzięć o charakterze innowacyjnym, które przyczyniają się do stworzenia nowych miejsc pracy w regionie. Co do zasady, strefa może być ustanowiona wyłącznie na gruntach stanowiących własność spółki zarządzającej, Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego, związku komunalnego lub będących w użytkowaniu wieczystym zarządzającego. W wyjątkowych wypadkach może jednak dojść do poszerzenia strefy poprzez wykup gruntów przez spółkę zarządzającą lub jednostkę samorządu terytorialnego lub też na gruntach stanowiących własność innych podmiotów, jeżeli przykładowo w ramach tej inwestycji zostanie utworzona określona ilość nowych miejsc pracy oraz inwestycja będzie dotyczyła usług badawczo – rozwojowych. Decyzja o utworzeniu nowej lokalizacji strefy należy do ministerstwa właściwego do spraw gospodarki i jest realizowana poprzez odpowiednie rozporządzenie Rady Ministrów, toteż taka procedura trwa od kilku do kilkunastu miesięcy.
