Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej dzieli ZOZ-y na publiczne i niepubliczne. Ustrój ZOZ oraz inne sprawy dotyczące jego funkcjonowania, nieuregulowane w ustawie, określa statut. Ponieważ w stosunku do niepublicznego ZOZ-u, forma organizacyjno-prawna nie została przewidziana w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej, taką formę nadaje zakładowi podmiot założycielski. Tą formą organizacyjno-prawną może być spółdzielnia, oddział osoby prawnej, spółka partnerska, czy też jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, aby organ założycielski tak ukształtował statut ZOZ, aby wypełniał on przesłanki zakwalifikowania go jako jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej cechuje m.in. posiadanie określonej struktury organizacyjnej, działanie za pośrednictwem organów, posiadanie własnego majątku, odpowiedzialność własnym majątkiem za zobowiązania. Przy tym, dla uzyskania statusu jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej wystarczające jest posiadanie przez dany podmiot przynajmniej jednej z wymienionych wyżej cech.
Przepisy ustawy o CIT stosuje się nie tylko do osób prawnych i spółek kapitałowych, ale także do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej (art. 1 ust. 2). W związku z tym, niepubliczny ZOZ utworzony przez osobę prawną, posiadający odrębną w stosunku do organu założycielskiego strukturę organizacyjną, odrębną gospodarkę finansową, majątek i przedmiot działania oraz odpowiedzialny za szkody wyrządzone pacjentom, jest jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej podatnikiem CIT. Może więc także korzystać ze zwolnienia z CIT przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku są dochody podatników, których celem statutowym jest m.in. działalność w zakresie ochrony zdrowia – w części przeznaczonej na te cele).
Jeśli wyrok uprawomocni się, zmieni diametralnie sytuację podatkową niepublicznych ZOZ-ów.