Podatek u źródła na gruncie polskich przepisów
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (UPDOP), opodatkowaniu w Polsce podlegają uzyskane w Polsce przez nierezydentów przychody m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, (…) z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, (…) za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).
Zakres płatności dokonywanych do zagranicznych podmiotów, które podlegają podatkowi u źródła w Polsce na podstawie UPDOP, jest bardzo szeroki. Obejmuje on nie tylko wynagrodzenie za udzielenie licencji na korzystanie z określonych praw majątkowych, ale też z ich sprzedaży. Podatkowi u źródła podlega również wynagrodzenie za „udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego” oraz za „informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)” niezależnie od tego, jak zostanie zaklasyfikowana umowa dotycząca takiego udostępnienia z perspektywy prawnej (tj. sprzedaż praw czy licencja na korzystnie z nich).
Podstawowa stawka zryczałtowanego podatku wynosi 20%, ale może zostać obniżona do 5% w przypadku należności licencyjnych wypłacanych do kwalifikowanych podmiotów powiązanych (lub ich zagranicznych zakładów) będących podatnikiem w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej. Ponadto, niższa stawka podatku u źródła może wynikać z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Obowiązek poboru podatku u źródła ciąży na podmiocie wypłacającym należność licencyjną. O ile zatem płatność stanowiąca wynagrodzenie za udostępnienie know-how zostanie zaklasyfikowane jako należność licencyjna w rozumieniu odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, na podmiocie dokonującym płatności ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła w Polsce.
Konsekwencje podatkowe będą jednak inne, jeżeli wynagrodzenie za udostępnienie know-how nie będzie spełniać definicjię należności licencyjnych. W takim przypadku dochód zagranicznego podatnika w Polsce powinniena być klasyfikowany jako zysk przedsiębiorstwa nie powodujący obowiązku poboru podatku u źródła w Polsce.
Z uwagi na takie konsekwencje podatkowe istotne jest rozstrzygnięcie, czy płacone wynagrodzenie za know-how spełnia warunki uznania za należność licencyjną w rozumieniu danej umowy unikaniu podwójnego opodatkowania.
Definicja „należności licencyjnych”
Zarówno Modelowa Konwencja OCED, jak i wiele zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (np. umowa z Luksemburgiem, Danią, Francją, Irlandią, Holandią, Norwegią, Tajlandią, Turcją, Wielką Brytanią, Japonią czy Włochami) zawierają szeroką definicję należności licencyjnych, zgodnie z którą pojęciem tym są objęte płatności stanowiące wynagrodzenie za udostępnienie informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. W świetle takiej definicji dla zaklasyfikowania danej płatności jako należność licencyjna podlegająca podatkowi w państwie źródła nie jest istotne, czy w stosunku do „informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej” zawarto umowę klasyfikowaną z perspektywy prawnej jako umowa sprzedaży czy też umowa licencyjna.
Niektóre zawarte przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują jednak węższą definicję należności licencyjnych w odniesieniu m.in. do know-how. Przykładowo, zgodnie z umową pomiędzy Polską a Chinami pojęcie „należności licencyjne” obejmuje m.in. wszelkiego rodzaju należności, uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania know-how, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego. W konsekwencji, należności licencyjne w rozumieniu tej umowy stanowi jedynie wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania know-how. Pojęcie to nie obejmuje natomiast wynagrodzenia z tytułu sprzedaży takich praw.
Jak wskazano w oficjalnym komentarzu do Modelowej Konwencji OECD, ”w przypadku, kiedy płatność stanowi wynagrodzenie za przeniesienie pełnego prawa własności do elementu majątku, o którym mowa w definicji należności licencyjnych, płatność taka nie stanowi wynagrodzenia z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania tego elementu majątku, i dlatego nie może stanowić należności licencyjnej”. Stanowisko takie wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 16 kwietnia 1998 r. (sygn. I SA/Kr 917/97).
Wobec takiego brzmienia definicji należności licencyjnych należy uznać, że na gruncie polsko-chińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynagrodzenie za sprzedaż praw do know-how należy traktować jako zysk przedsiębiorstwa podlegający opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby zbywcy takich praw. Dokonujący takiej płatności nie jest więc zobowiązany do poboru podatku u źródła Polsce.
Z uwagi na opisywane konsekwencje podatkowe ważna jest każdorazowa klasyfikacja płatności z tytułu nabycia know-how w świetle danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Podstawa prawna: art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
