W kontekście zamykania ksiąg na koniec okresu sprawozdawczego oraz sporządzania sprawozdania finansowego należy zatem szczegółowo przeanalizować wykazywane należności pod kątem potrzeby zawiązania odpisów w zakresie zgodności z przyjętą polityką rachunkowości. Podczas badania sprawozdania finansowego wiekowanie należności, a także dokonane odpisy, będą zapewne podlegały sprawdzeniu ze względu na ryzyko kredytowe oraz płynności.

Odpisy aktualizujące powinny być ujmowane na koncie korygującym do konta należności. Przydatnym wydaje się rozbudowanie analityki w taki sposób, aby jednostka mogła szybko zidentyfikować sumę odpisów przypadającą na poszczególne rodzaje należności (np. z tytułu dostaw i usług, inne, z tytułu sprzedaży rzeczowych aktywów trwałych). W bilansie (bądź sprawozdaniu z sytuacji finansowej) należności prezentowane są w kwocie netto, tj. po uwzględnieniu utworzonych dla nich odpisów.

Aktualizacja wartości należności dokonywana jest w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych lub kosztów finansowych, w zależności od charakteru należności. Przykładowo, jeżeli spółka wystawiła notę odsetkową dla kontrahenta opóźniającego się z płatnością, to wówczas, odpis na kwotę główną zostanie ujęty drugostronnie na koncie pozostałych kosztów operacyjnych, zaś odpis na naliczone odsetki obciąży koszty finansowe.

Pamiętać należy, że jeżeli wartość należności jest wyrażona w walucie obcej, należność taką należy na dzień bilansowy wycenić, jednak drugostronnie różnice kursowe z wyceny zwiększą lub zmniejszą odpisy aktualizujące. Zmiana taka nie będzie miała zatem efektu wynikowego.