Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Edyta Anyżewska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. […] sp. z o.o. w P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2009 r. sygn. akt III SA/Po 346/09 odrzucającego skargę D. […] sp. z o.o. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 31 grudnia 2008 r. nr […] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Po 346/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę D. […] sp. z o.o. z/s w P., stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a.
Powodem odrzucenia skargi było nieuzupełnienie w ustawowym terminie jej braków formalnych, t.j. nienadesłanie odpisu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, z którego wynikałoby umocowanie osoby podpisującej skargę do reprezentowania strony. Termin ten bowiem upłynął bezskutecznie w dniu 15 maja 2009 r. (zob. k. 11 akt sądowych).
W skardze kasacyjnej od omówionego wyżej orzeczenia spółka zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi, mimo że nie była ona obciążona brakami formalnymi i na tej podstawie wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi wojewódzkiemu, a także o zasądzenie kosztów postępowania.
W motywach środka odwoławczego wywiedziono, że odpis z KRS został załączony do skargi w sprawie o sygn. akt II SA/Po 110/09, o czym strona poinformowała Sąd w uzasadnieniu przedmiotowej skargi, wnosząc zarazem o łączne rozpoznanie tych spraw (są to analogiczne sprawy dotyczące podatku od nieruchomości, tyle że odnoszące się do innych okresów podatkowych). Tym samym Sąd nie miał podstaw, aby wzywać stronę do składania odpisu KRS w sprawie niniejszej. Należy też przyjąć tym samym, że osoba podpisująca skargę wykazała, że jest uprawniona do reprezentowania spółki w rozumieniu art. 28 § 1 i art. 29 P.p.s.a. Sąd pierwszej instancji powinien był sporządzić we własnym zakresie odpisy pisma (KRS), a nie wzywać stronę do złożenia dodatkowego odpisu KRS w trybie art. 49 § 1 P.p.s.a. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie (powołano post. NSA w sprawach o sygn. akt FZ 639/04 oraz II FSK 128/05, publ. w internetowej bazie orzeczeń, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Nie jest trafny pogląd strony, że organ skarżącej spółki (osoba podpisująca skargę w niniejszej sprawie) wykazał swoje umocowanie do działania w imieniu tejże – w rozumieniu art. 29 P.p.s.a. – poprzez złożenie odpisu KRS w innej sprawie i poinformowanie o tym Sądu w skardze dotyczącej niniejszej sprawy.
Zgodnie z przywołanym przepisem, przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu.
Brak takiego dokumentu stanowi brak formalny, którego usunięcie w trybie art. 49 § 1 P.p.s.a. w odniesieniu do spółek kapitałowych polega na przedstawieniu aktualnego odpisu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Niewykonanie w terminie nałożonego przez sąd obowiązku przedstawienia dokumentu powoduje odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. (por. wyrok NSA z dnia 9 lutego 2005 r., sygn. akt GSK 1337/04, ONSAiWSA 2005, nr 5, poz. 91).
Na gruncie art. 37 § 1 w zw. z art. 46 § 3 P.p.s.a. – obligujących pełnomocnika do złożenia pełnomocnictwa do „akt sprawy” – wyrażono pogląd, że złożenie pełnomocnictwa, uprawniającego do reprezentowania strony, do innej sprawy sądowej tejże strony, nie czyni zadość wymaganiom przewidzianym w tych przepisach. Strona zobowiązana jest uzupełnić braki formalne pisma i złożyć pełnomocnictwo (względnie jego odpis) w każdej indywidualnej sprawie (por. wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. akt I GSK 89/05 – dostępny we wspomnianej bazie orzeczeń).
Pogląd ten podziela skład orzekający w sprawie niniejszej, zauważając że analogicznie należy traktować obowiązek wynikający z cytowanego wyżej art. 29 P.p.s.a. Nie wypełnia więc dyspozycji w/w przepisu złożenie odpisu KRS, wykazującego umocowanie organu do działania w imieniu spółki, w innej sprawie tego podmiotu, zaś w pozostałych sprawach jedynie poinformowanie Sądu, że takowy odpis znajduje się w jego posiadaniu. W unormowaniu tym jest bowiem mowa o wykazaniu umocowania „w postępowaniu”, przez co należy rozumieć postępowanie dotyczące konkretnej skargi (nią zainicjowane), a więc konieczne jest wykazanie tegoż umocowania w każdym indywidualnym procesie (poprzez złożenie stosownego dokumentu).
Odnosząc się w tym kontekście do powołanego przez stronę orzecznictwa zauważyć trzeba, że nie ma ono zastosowania w przedmiotowym przypadku. Dotyczy ono bowiem:
– po pierwsze innego obowiązku, wynikającego z art. 47 § 1 P.p.s.a. (dołączania odpisów pisma i załączników do niego);
– w związku z tym po wtóre, innej sytuacji, mianowicie wnoszenia jednego pisma łącznie w kilku sprawach (wówczas to sąd powinien sporządzić dodatkowe /poza nadesłanym/ odpisy pisma do pozostałych spraw we własnym zakresie).
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela pogląd wyrażony w tych orzeczeniach, że art. 47 § 1 P.p.s.a. nie przewiduje obowiązku dołączenia odpisów pism przeznaczonych jedynie do złożenia w aktach sądowych.
W niniejszej sprawie nie chodzi jednak o dołączenie odpisu składanego pisma procesowego, a o wykazanie umocowania do działania w imieniu strony skarżącej w indywidualnej sprawie sądowoadministracyjnej – czego wymaga odmiennie sformułowany (aniżeli w/w przepis) art. 29 ustawy procesowej.
Końcowo Sąd zauważa, że rozumienie ostatnio wymienionego przepisu forsowane przez spółkę prowadziłoby do sytuacji patologicznych – takich jak ignorowanie przez stronę poleceń Sądu odnośnie do uzupełniania braków formalnych skargi – niwecząc tym samym skuteczność przepisów statuujących jej obowiązki w procesie (art. 29, art. 49 § 1 P.p.s.a.), co zresztą potwierdzają okoliczności sprawy niniejszej. Należy bowiem podkreślić, że pismo Sądu dotyczące uzupełnienia braków formalnych skargi (poprzez nadesłanie odpisu KRS), spółka pozostawiła bez odpowiedzi.
Z tych względów należało uznać, że zaskarżone postanowienie nie narusza art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., gdyż w świetle tego przepisu „sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w terminie (jej) braków formalnych”, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie.
Mając powyższe na uwadze oddalono skargę kasacyjną, zgodnie z art. 184 P.p.s.a.
