Kluczowe znaczenie ma zatem zamiar posłużenia się towarem, a nie jego faktyczne zużycie do celów produkcyjnych. Jak orzekł Europejski Trybunał Sprawiedliwości: „w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane“ (wyrok w sprawie C-37/95 Ghent Coal Terminal NV przeciwko Belgii). Co więcej zdaniem Trybunału prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno być zachowane także, gdy działalność związana z zakupami z przyczyn ekonomicznych niezawinionych przez podatnika w ogóle nie zostaje rozpoczęta (C-110/94, INZO przeciwko Belgii).
Uzasadnieniem braku konieczności korekty podatku naliczonego w przypadku kradzieży towaru jest również fakt, iż w ustawie o podatku od towarów i usług odliczanie podatku naliczonego ma charakter bieżący, tzn. dokonywane jest w związku z konkretnym zdarzeniem jakim jest otrzymanie faktury lub dokumentu celnego. Później zaistniałe zdarzenia, co do zasady nie powinny mieć natomiast wpływu na zrealizowane potrącenie.