W tym kontekście niezwykle ciekawie dla podmiotów zagranicznych przedstawia się zatem orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2005 r. (sygn. akt III SA/Wa 1387/05), w którym dokonano rozróżnienia na braku formalne powodujące odrzucenie wniosku o zwrot oraz na braki, które nie skutkują pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.
Sprawa rozpatrywana przez WSA w Warszawie dotyczyła spółki zagranicznej, która złożyła wniosek o zwrot VAT, ale nie podała w nim nazwy swojego banku i numeru rachunku bankowego. Organ podatkowy właściwy w tejże sprawie wezwał Spółkę do uzupełnienia braków formalnych w ciągu siedmiu dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Spółka uzupełniła braki, ale nie zachowała terminu siedmiodniowego i w związku z tym wniosek zwrot został pozostawiony bez rozpatrzenia. Spółka wniosła zażalenie na postanowienie organu pierwszej instancji. Jednak organ drugiej instancji utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Wobec tego Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Sąd rozpoznając skargę stwierdził między innymi, że skoro przepisy rozporządzenia Ministra Finansów regulującego zwrot VAT podmiotom zagranicznym nie zawierają uregulowania przed-miotu wezwania do uzupełnienia braków, to zastosowanie znajdzie przepis art. 169 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem w przypadku podań niespełniających wymogów prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z poucze-niem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.
Tym samym dokonano zrównania wniosku o zwrot z VAT z podaniem, o którym mowa w art. 168 § 2 Ordynacji podatkowej. Przepis ten stanowi, iż podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz czynić zadość innym wymogom ustalonym w przepisach szczególnych. Przepisami szczególnymi w omawianej sprawie są przepisy wyżej wspomnianego rozporządzenia. Sąd zwrócił uwagę, że brak w nim regulacji proceduralnych, które wskazywałyby, które elementy wniosku o zwrot VAT powinny być wypełnione, by wniosek mógł zostać uznany za kompletny, a użyte w przepisie Ordynacji podatkowej sformułowanie „a także czynić zadość innym wymogom ustalonym w przepisach szczególnych” nie może być nadinterpretowane. Ponadto WSA w Warszawie uznał, iż „żaden przepis rozporzą-dzenia nie daje podstaw do uznania, iż wniosek o zwrot VAT jest na tyle sformalizowanym dokumentem, że jakiekolwiek nieprawidłowe czy niezupełne jego wypełnienie skutkuje jego odrzuceniem”.
Zdaniem WSA w Warszawie nie wszystkim elementom wniosku o zwrot podatku VAT nadawać należy równorzędne znaczenie, a przy ocenie ich ważności należy stosować przepisy prawa materialnego, tj. § 2 rozporządzenia. W ocenie Sądu, istotnymi elementami wniosku o zwrot VAT są: podanie nazwy firmy, rodzaju działalności, wskazanie okresu, za jaki podatnik żąda zwrotu podatku oraz kwoty zwrotu. Zatem niepodanie sposobu rozliczenia oraz numeru rachunku bankowego nie jest takim brakiem formalnym, który uniemożliwiałby merytoryczną ocenę wniosku o zwrot VAT i uzasadniał pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.
[page_break]Niewątpliwie omawiane orzeczenie WSA w Warszawie stanowi kontynuacje linii orzeczniczej polskich sądów administracyjnych, zgodnie z którą odliczanie podatku VAT, również przez podmiotu zagraniczne powinno być dokonywane z zachowaniem zasady neutralności podatku VAT dla przedsiębiorców. Tym samym ograniczenia możliwości odliczenia podatku VAT ze względu na wymogi formalne powinny być traktowane jako wyjątek i powinny być stosowane w ściśle określonych przypadkach.
