W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (WNT) powstaje co do zasady 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Z kolei art. 20 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Mając na uwadze cytowane przepisy, należy zauważyć, że ustawodawca określił w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT zasadę ogólna powstania obowiązku podatkowego, która związana jest z dokonaniem dostawy towarów.  Natomiast art. 20 ust. 6 ustawy o VAT winien być traktowany jako odstępstwo od powyższej reguły.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na przepis art. 20 ust. 7 ustawy o VAT, w myśl którego obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje również wówczas, gdy faktura wystawiona przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdza otrzymanie przez niego całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru, będącego przedmiotem WNT na terytorium kraju. Zatem w przypadku, gdy kontrahent podatnika nie wystawi faktury dokumentującej otrzymanie zaliczki, obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych, określonych w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, a więc 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.