Zasady przeprowadzania inwentaryzacji nieruchomości zaliczonych do inwestycji są identyczne jak dla środków trwałych. Otóż inwentaryzację przeprowadza się metodą spisu z natury co najmniej raz do roku, w terminie nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego lub 15 dni po jego zakończeniu. Nieruchomości inwestycyjne znajdujące się na terenie strzeżonym inwentaryzuje się raz na 4 lata. Jeżeli nieruchomość inwestycyjną stanowi grunt inwentaryzacji dokonuje się drogą porównania stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami źródłowymi.

Odroczony podatek dochodowy
Wycena nieruchomości zaliczanych do inwestycji dokonywana wg modelu kosztu historycznego oznacza konieczność naliczania amortyzacji. Amortyzacja naliczona dla celów bilansowych w oparciu o okres ekonomicznej użyteczności składnika aktywów zwykle różni się od amortyzacji ustalonej dla celów podatkowych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Różnica ta jest podstawą do ustalenia aktywa bądź rezerwy z tytułu podatku odroczonego.
Jeżeli wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji dokonuje się według ceny rynkowej, to przeszacowanie ujęte w rachunku zysków i strat nie jest uwzględniane dla celów podatkowych, bowiem wycena według ceny rynkowej wyprzedza wynik na ewentualnej sprzedaży tych nieruchomości, który jest przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Może więc powstać przejściowa różnica pomiędzy wartością bilansową a podatkową. W takim przypadku wartością podatkową składnika aktywów jest jego cena nabycia lub koszt wytworzenia pomniejszone o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne dokonywane dla celów podatkowych, natomiast jego wartość bilansową stanowi wartość w cenie rynkowej.