Celem służebności gruntowej jest zwiększenie użyteczności nieruchomości władnącej kosztem nieruchomości obciążonej. Służebność osobista ma natomiast na celu zaspokojenie osobistych potrzeb uprawnionego. Wśród służebności osobistych szczególną postać ma służebność mieszkania, która polega na prawie danej osoby do korzystania z całości lub części budynku znajdującego się na cudzej nieruchomości.

Służebność osobista, stosownie do jej funkcji i charakteru, jest prawem terminowym i wygasa najpóźniej wraz ze śmiercią osoby uprawnionej. Służebność ta jest niezbywalna i nie przechodzi na spadkobierców.  Do służebności osobistych stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych (art. 297 kc), wobec czego, służebność osobista wygasa również wskutek niewykonywania przez lat dziesięć (293 § 1 kc). Służebność osobista, będąca ograniczonym prawem rzeczowym wygasa wreszcie w przypadku, gdy ten komu takie prawo przysługuje nabędzie własność nieruchomości obciążonej.

Kontrowersyjny jest natomiast przypadek zniszczenia (unicestwienia) nieruchomości obciążonej służebnością. Można bowiem wyobrazić sobie sytuację, gdzie na skutek upływu czasu czy innego nadzwyczajnego zdarzenia (np. pożaru) zniszczeniu ulega budynek, w którym ustanowiona została służebność osobista mieszkania. Jednym z możliwych rozwiązań jest przyjęcie, iż w związku z faktem, że służebność osobista obciąża konkretną nieruchomość, to na skutek jej unicestwienia służebność osobista wygasa.  Z drugiej jednak strony trzeba pamiętać, iż służebność osobista jest szeroko rozumianym prawem alimentacyjnym, które ma zaspokajać i zabezpieczać osobiste potrzeby uprawnionego. W większości przypadków również, unicestwienie przedmiotu służebności jest przecież niezależna od winy uprawnionego. Przedmiotowy problem pozostaje otwarty dla rozstrzygnięć judykatury i wypowiedzi doktryny.