Należności wg MSR 39 – ujawnianie informacji, część 2

  • ryzyko kredytowe ,
  • ryzyko płynności ,
  • ryzyko rynkowe,
  • ryzyko operacyjne.

Istnieje obowiązek prezentacji  informacji na temat ekspozycji podmiotu na dany rodzaj ryzyka, cele, zasady oraz procedury pomiaru i zarządzania ryzykiem przyjęte przez jednostkę, jak też informacje o zarządzaniu kapitałem.

W przypadku należności z tytułu dostaw i usług najistotniejsze jest ryzyko kredytowe. Ryzyko kredytowe jest to ryzyko poniesienia straty finansowej przez jednostkę w sytuacji, kiedy klient lub druga strona kontraktu o instrument finansowy nie spełni obowiązków wynikających z umowy. Ryzyko kredytowe związane jest przede wszystkim z należnościami oraz inwestycjami w papiery wartościowe.

Jednostki prowadząc działalność handlową realizują sprzedaż produktów i usług dla podmiotów gospodarczych z odroczonym terminem płatności, w wyniku czego może powstać ryzyko nieotrzymania należności od kontrahentów za dostarczone produkty i usługi. Jednostki, w celu zminimalizowania ryzyka kredytowego, a także w celu utrzymywania możliwie najniższego kapitału obrotowego zarządza ryzykiem poprzez obowiązującą procedurę przyznawania kontrahentom limitu kredytu kupieckiego i określenie formy jego zabezpieczenia.

Na przykład przyjęty okres spłaty należności związany z normalnym tokiem sprzedaży wynosić może między 14 – 30 dni. Kontrahent kupujący z odroczonym terminem płatności powinien być  indywidualnie oceniany pod kątem ryzyka kredytowego.

Część należności może być ubezpieczana w ramach zorganizowanych programów ubezpieczenia kredytu kupieckiego. Dodatkowo należności kontrahentów powinny być  regularnie monitorowane przez służby finansowe. W przypadku wystąpienia należności przeterminowanych zgodnie z obowiązującymi procedurami następuje wstrzymanie sprzedaży i uruchamiana jest windykacja należności.

W oparciu o analizę należności można dokonać  podziału kontrahentów na dwie grupy:
– I grupa – kontrahenci z dobrą lub bardzo dobrą historią współpracy w danym roku;
– II grupa – pozostali kontrahenci.
W odniesieniu do tych grup należy wtedy podąć wartość należności

Narażenie jednostki na ryzyko kredytowe wynika głównie z indywidualnych cech każdego klienta. W tym miejscu należałoby wskazać jaka jest struktura odbiorców – np. 10 największych albo tych w odniesieniu do których rejestrowane są największe obroty np. powyżej określonego pułapu.  Jeśli udział wartości transakcji nie przekroczył 10% przychodów ze sprzedaży ogółem to nie występuje istotna koncentracja odbiorców. W konsekwencji, ryzyko kredytowe jednostki  jest ograniczone ze względu na duża liczbę i dywersyfikację klientów.

zobacz również:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *