Niestety przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie wskazują sposobu, w który należy określić moment wykonania usługi. Zasadne w tej sytuacji wydaje się odwołanie do definicji umowy przewozu, zawartej w art. 774 kodeksu cywilnego. Stosownie do wskazanej regulacji prawnej przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Celem umowy przewozu jest dostarczenie osób lub rzeczy do określonego miejsca przeznaczenia. Należałoby zatem przyjąć, iż moment przyjęcia przesyłki (towaru) przez odbiorcę oznacza moment wykonania usługi przewozu.
Ponadto za powyższą interpretacją momentu wykonania usługi transportowej przemawia to, iż przewoźnik ponosi odpowiedzialność za przesyłkę od chwili jej przyjęcia do przewodu do chwili wydania odbiorcy. Zgodnie z art. 791 k.c. wskutek zapłaty należności przewoźnika i przyjęcia przesyłki bez zastrzeżeń wygasają wszelkie roszczenia przeciwko przewoźnikowi wynikające z umowy przewozu.
Co ważne usługę transportową uznaje się za wykonaną nawet w sytuacji, gdy jej nabywca odmawia odbioru towaru. Trzeba bowiem zaznaczyć, iż w myśl art. 787 §1 k.c., jeżeli odbiorca odmawia przyjęcia przesyłki albo jeżeli z innych przyczyn nie można mu jej doręczyć, przewoźnik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wysyłającego. Jeżeli wysyłający nie nadeśle w odpowiednim czasie wskazówek, przewoźnik powinien oddać przesyłkę na przechowanie lub inaczej ją zabezpieczyć, zawiadamiając o tym wysyłającego i odbiorcę. W takiej sytuacji za moment wykonania usługi transportowej można przyjąć, np. dzień zachowania się przez przewoźnika zgodnie ze wskazówkami wysyłającego lub dzień oddania przesyłki na przechowanie lub zabezpieczenia jej w inny sposób.
