Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Podatnik – będący spółką prawa handlowego – zwrócił się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku akcyzowego. Minister Finansów w wydanej interpretacji uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

Sprawa znalazła swój finał w WSA w Warszawie, który uchylił zaskarżoną interpretację uzasadniając rozstrzygnięcie brakami formalnymi wniosku o wydanie interpretacji, które nie zostały zauważone przez organ i uzupełnione przez podatnika we właściwym trybie. W szczególności Sąd stwierdził, że wniosek o wydanie interpretacji został podpisany w imieniu podatnika przez dwóch członków zarządu. Jednocześnie do wniosku nie załączono dokumentu, z którego wynikałoby, iż osoby podpisujące wniosek rzeczywiście pełniły te funkcje oraz jaki jest sposób reprezentacji podatnika. Tak złożony wniosek obarczony jest – zdaniem Sądu – brakiem formalnym, o którego usunięcie Minister Finansów powinien wezwać podatnika w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej. Dokument wykazujący umocowanie osoby lub osób działających w imieniu podatnika jest bowiem niezbędny do tego, aby ustalić, że złożony wniosek jest skuteczny i rzeczywiście pochodzi od podatnika. Nie usuwając ww. braku oraz wydając interpretację merytorycznie rozstrzygającą przedstawiony we wniosku problem organ naruszył ww. przepisy, co stanowiło podstawę do uchylenia przez Sąd wydanej w sprawie interpretacji.

Teza
Na podstawie motywów uzasadnienia omawianego wyroku można sformułować następującą tezę:
Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej składanego przez podatnika będącego spółką prawa handlowego należy dołączyć dokumenty wskazujące na sposób jej  reprezentacji oraz uprawnione do tego osoby. Brak takiego dokumentu oznacza, iż wniosek obarczony jest brakiem formalnym, którego usunięcie powinno nastąpić w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej. Wydanie interpretacji pomimo wskazanego braku formalnego skutkuje koniecznością wyeliminowania tej interpretacji z obrotu prawnego.

Komentarz
Jak już wspomniano omawiany wyrok wpisuje się w linię orzeczniczą WSA w Warszawie skutkującą uchylaniem przez Sąd interpretacji wydanych w postępowaniu, w ramach którego nie uzupełniono braków formalnych związanych ze sposobem reprezentacji podatnika. Podobnie WSA orzekł m.in. w wyroku z dnia 23 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1092/09 czy też z dnia 31 sierpnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 604/09.

Stanowiska prezentowanego przez Sąd nie można uznać za korzystne dla podatników. Co prawda – jak słusznie zauważa Sąd – odpowiednie wykazanie uprawnienia do reprezentowania podatnika (np. poprzez przedłożenie odpowiedniego odpisu z KRS) jest konieczne aby uznać, iż wniosek został złożony w sposób prawidłowy. Jednakże, jak się wydaje, uchylenie interpretacji wyłącznie z powodu braku formalnego wniosku skutkuje zdecydowanie niekorzystnym dla podatnika przedłużeniem postępowania w sprawie. Sąd mógłby natomiast sam – z trybie uzupełniającego postępowania dowodowego z dokumentów (art. 106 § 3 p.p.s.a. ¹) – wyjaśnić zauważone wątpliwości w zakresie reprezentacji podatnika na etapie postępowania przed Ministrem Finansów. Nie przedłużyłoby to postępowania w sprawie a przyczyniłoby się do szybszego i merytorycznego rozstrzygnięcia sporu.

Oczywistym jest, iż składając wniosek o interpretację podatnik jest zainteresowany jak najszybszym rozpatrzeniem sprawy oraz potwierdzeniem wyrażonego przez niego stanowiska. Natomiast uchylenie interpretacji z uwagi na konieczność uzupełnienia przez organ braków formalnych wniosku zamiast merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd powoduje przedłużenie postępowania o co najmniej rok. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż po uzupełnieniu wskazywanego braku formalnego (np. poprzez złożenie przez podatnika odpisu z KRS) Minister Finansów wyda interpretację o dokładnie takiej samej treści jak ta już wcześniej zaskarżona przez podatnika. Sprawa zatem najprawdopodobniej znów znajdzie swój finał w sądzie. Okres oczekiwania na ponowne rozpatrzenie sprawy przez WSA oraz ewentualnie w dalszej kolejności przez NSA w wielu przypadkach może spowodować, iż ostatecznie uzyskana przez podatnika interpretacja – nawet dla niego korzystna – nie będzie już miała żadnego praktycznego znaczenia.

Biorąc pod uwagę prezentowane stanowisko WSA nasuwa się wniosek, iż podatnicy winni sami dołożyć należytej staranności w prawidłowym wykazaniu uprawnienia do złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z obowiązku tego nie zwalnia ich nawet brak aktywności organu w tym zakresie. Konsekwencją nieprawidłowego udokumentowania powyższych okoliczności może być bowiem znaczące przedłużenie postępowania w sprawie często wypaczające sens uzyskania wnioskowanej interpretacji.

1 Ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)