Opodatkowanie towarów używanych w Vat

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionego aktu prawnego, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tak ustawodawca określił towary zawarte w ustawie, dla których uszczegółowienie stanowi art. 7 ustawy. Towarami są również towary ruchome, jak stanowi art. 2 pkt 6 u.p.t.u., jak i wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W ustawie o podatku od towarów i usług można jednoznacznie zauważyć podział na „dostawę towarów nieużywanych” oraz „dostawę towarów używanych”. Art. 43 ust. 2 u.p.t.u. określa towary jako używane w sposób dość precyzyjny, a mianowicie przez towary używane, w stosunku do których ma zastosowanie zwolnienie od opodatkowania, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Towarem tu zatem nie może być grunt, ani inne nie sformułowane nieruchomości. W grudniu 2008 r. nastąpiła zmiana prawna pozwalająca jednoznacznie odnosić fakt określenia używania do okresu pół roku. Wzmacniają to nawet wyroki występujące przed tym okresem,  jak: WSA Warszawa III SA/Wa 382/08 z dnia 10.06.2008 r. [Monitor Podatkowy 2008/8/3], gdzie „rzecz ruchoma może być uznana za towar używany w rozumieniu VATU wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. A słowo używanie zostało dookreślone jako faktyczne używanie rzeczy, co określono jako: „używanie”, o którym mowa w ustawie, należy rozumieć jako faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą”. Czyli nie dotyczy to dzierżawienia i umów o podobnym charakterze. Wymieniony wyrok wskazuje bowiem, że: „zatem rzecz ruchoma oddana na 6 miesięcy w dzierżawę nie jest dla wydzierżawiającego towarem używanym w rozumieniu tej ustawy”. Problematyka używania w wielu orzeczeniach została dookreślana i wiązana z kosztami uzyskania przychodów, na przykład w WSA Warszawa III SA/Wa 1621/07 z dnia 17.01.2008 r. [Publ. w Lex o nr 329747], gdzie „ jeżeli podatnik nabył towary i usługi w celu świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, to ma prawo cały podatek naliczony, związany z czynnościami zwolnionymi, zaliczyć w koszty uzyskania przychodów. Gdy podatnikowi nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, to podatek ten powiększa cenę nabycia, która stanowi wartość początkową środka trwałego bądź wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik nie ma prawa wyboru, czy odliczyć podatek naliczony czy zaliczyć go w koszty uzyskania przychodów. Jeżeli zatem podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony, w tym także w wyniku korekty deklaracji podatkowej, to nie może zaliczyć go w koszty uzyskania przychodów i odwrotnie. Należy więc odróżnić sytuację, gdy podatnik nie odliczył tego podatku (w terminach przewidzianych w ustawie) w wyniku własnego działania (zaniechania), od zakazu odliczenia podatku naliczonego, który ma zastosowanie do sytuacji przedstawionej we wniosku”.
W praktyce pojawiają się wątpliwości czy prawo do zwolnienia przedmiotowego właściwego dla towarów używanych przysługuje podatnikowi, który nie wykorzystywał towaru osobiście lecz oddał go do używania podmiotowi trzeciemu, zawierając na przykład umowę najmu lub umowę o podobnym charakterze. Jak widać sądy administracyjne umożliwiają oparcie się o jakąś linię orzeczniczą.
\"\"
Podstawa prawna:
1. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)
2. WSA Warszawa III SA/Wa 382/08 z dnia 10.06.2008 r. [Monitor Podatkowy 2008/8/3]
3. WSA Warszawa III SA/Wa 1621/07 z dnia 17.01.2008 r. [Publ. w Lex o nr 329747]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *