Jak się okazuje wiele zmartwień podatników jest (było) bezpodstawnych. Jako najlepszy tego przykład można podać spory dotyczące zamieszczania w treści faktur sformułowania „data sprzedaży”, zamiast wskazanego w przepisach obowiązujących od 1 stycznia 2013 r., a następnie od 1 stycznia 2014 r., określenia „data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi”.
W opinii autora nigdy nie budziło żadnych wątpliwości, że używane przez podatników w treści faktur sformułowanie „data sprzedaży” (wynikające wprost z przepisów obowiązujących do końca 2012 r.) jest legalnym synonimem „daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi”. Powyższe znajduje potwierdzenie w definicji „sprzedaży” zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów, odpłatne świadczenie usług, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Co równie ważne, celem wprowadzenia zmian w analizowanym zakresie było dostosowanie polskich regulacji do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Tym samym uzasadniona jest taka wykładnia zmienionych przepisów ustawy o VAT, aby była ona zgodna nie tylko z celami samej Dyrektywy VAT, ale również z zasadami wspólnotowego systemu VAT. Jak wielokrotnie podkreślały sądy administracyjne, wymogi stawiane fakturom VAT nie mogą być celem samym w sobie, zwłaszcza w sytuacji, gdy organy podatkowe nie mają wątpliwości co do tego, że kwestionowane faktury odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze i ujęte zostały w ewidencji. W takiej sytuacji zbytni formalizm prawny prowadziłby do naruszenia zasad neutralności oraz proporcjonalności VAT, wynikających z Dyrektywy VAT (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt I FSK 1938/09).
Niniejsze poglądy zostały również w ostatnim czasie potwierdzone przez organy podatkowego, czego niezbitym dowodem jest interpretacja indywidualna wydana w dniu 26 czerwca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP3/443-188/14/AT). W przedmiotowej interpretacji organ podatkowy stwierdził: „W przepisie art. 106e ustawy zawarto katalog informacji jakie winna zawierać faktura. I, tak, na podstawie ust. 1 pkt 6 tego artykułu, faktura powinna zawierać datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.
Faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego sprzedaży/zakupu. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. W konsekwencji, niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury, w szczególności w części dotyczących danych obligatoryjnych umieszczonych na fakturze, a które to dane wyszczególnione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy.”
Najważniejsze jest jednak, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że: „nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi przepisami w zakresie podatku od towarów i usług zawarcie na fakturze dokumentującej dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług wyrażenia „data sprzedaży” dla właściwego określenia daty dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, pod warunkiem, że data ta odzwierciedla faktycznie rzeczywisty moment zaistnienia zdarzenia gospodarczego. W rezultacie za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy sprowadzającego się do poglądu, że w niniejszej sprawie można nadal stosować ww. sformułowanie.”
Mam nadzieję, że przedstawiona argumentacja rozwiała Państwa wątpliwości dotyczące możliwości posługiwania się w treści faktury sformułowaniem „data sprzedaży”. Jednocześnie chciałbym zwrócić uwagę, że na szczęście dla większości podatników, coraz mniej istotne staje się dla organów podatkowych fakturowanie, a za to coraz bardziej ważny jest rzeczywisty przebieg czynności podlegających opodatkowaniu VAT.
