Określając sposób opodatkowania kaucji zabezpieczającej (gwarancyjnej) na gruncie podatku dochodowego należy pamiętać, iż przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, a ich rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Bowiem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, iż stosownie do treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT  za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności.Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia kaucji. Natomiast z praktyki wynika, iż jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Zatem fakt przyjęcia kaucji w depozyt, a następnie jej zwrot, nie powodują powstania przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Kaucja jest neutralna podatkowo, tzn. nie jest przychodem, aż do wystąpienia okoliczności, które uprawniają wierzyciela do zaspokojenia się z kaucji.

Podatnik otrzymując kaucję nie ma prawa uznać otrzymanej kwoty jako wpływu o charakterze definitywnym, chyba że wystąpią okoliczności uprawniające do jej zatrzymania. Wtedy kwota wpłacona tytułem zabezpieczenia zwrotu odpadu opakowaniowego traci swój kaucyjny charakter. Momentem powstania przychodu będzie chwila, gdy kaucja stanie się kwotą należną, tj. z chwilą wystąpienia okoliczności, które uprawniają Podatnika do zatrzymania kaucji.