Najczęściej popełniane błędy przy sporządzaniu bilansu, część 1

Sprawozdanie finansowe składa się z bilansu, rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej, a w przypadku jednostek gospodarczych podlegających corocznemu badaniu przez biegłego rewidenta dodatkowo zawiera ono rachunek przepływów pieniężnych oraz zestawienie zmian w kapitale własnym.
Podstawowym elementem każdego sprawozdania finansowego jest bilans, który stanowi zestawienie składników majątkowych jednostki oraz źródeł ich finansowania sporządzone na określony dzień. Podstawowym zadaniem bilansu jest wiarygodne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej jednostki gospodarczej. Sporządzenie bilansu z pozoru wydaje się czynnością bardzo prostą, jednak w praktyce bardzo często zdarzają się błędy związane z wyceną, mające istotny wpływ na obraz sytuacji majątkowej i finansowej przedsiębiorstwa. W związku z tym, poniżej zostaną przedstawione najczęściej pojawiające się nieprawidłowości w trakcie sporządzania tego elementu sprawozdania finansowego.

Środki trwałe
Wartość wykazywanych w bilansie środków trwałych bardzo często nie odpowiada rzeczywistej wartości tych składników. Wynika to z stosowanego przez większość jednostek gospodarczych założenia, że przewidywany okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego jest zgodny ze stawkami amortyzacyjnymi określonymi w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie jest to jednak poprawne założenie, ponieważ stawki podatkowe nie odzwierciedlają w pełni rzeczywistego zużycia środków trwałych. W praktyce może to oznaczać, iż wykazywana w bilansie wartość środków trwałych jest zawyżona, w przypadku, gdy środki trwałe zużywają się szybciej niż wynika to z stosowanych stawek amortyzacyjnych lub też zaniżona w sytuacji odwrotnej. W skrajnych przypadkach może dojść do sytuacji, w której jednostki gospodarcze wykorzystują do prowadzenia działalności środki trwałe o zerowej wartości.

Co więcej, jednostki gospodarcze rzadko dokonują aktualizacji wartości środków trwałych z tytułu trwałej utraty wartości. W efekcie takiego podejścia wykazują one w bilansie środki trwałe, które nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Tymczasem powinno się rozważyć dokonanie odpisu z tytułu trwałej utraty wartości w sytuacji, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, iż kontrolowany przez jednostkę składnik majątkowy nie przyniesie jej w przyszłości przewidywanych korzyści ekonomicznych, a w szczególności w sytuacji zmiany technologii produkcji czy też przeznaczenia środka trwałego do likwidacji.

Dodaj komentarz