Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku płatności odsetek na rzecz podmiotu zagranicznego, należy pobrać 20% podatku u źródła i wpłacić go do właściwego urzędu skarbowego. Stawka podatku u źródła może ulec obniżeniu w wyniku zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Wyobraźmy sobie, że podatnik wypłaca odsetki na rzecz londyńskiego oddziału banku mającego siedzibę we Włoszech. Zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą między Polską a Włochami, podatek u źródła od wypłacanych odsetek wynosi 10%, podczas gdy umowa zawarta z Wielką Brytanią nie przewiduje opodatkowania odsetek w państwie źródła.
Zgodnie z ogólnymi zasadami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 1), umowy te mają zastosowanie do podmiotów, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu umawiających się państwach. Jednocześnie, w przypadku posiadania przez bank oddziału w innym państwie, nie uważa się, że spółka ta (bank) posiada siedzibę w państwie oddziału. Oznacza to, że w przypadku wypłaty odsetek przez polską spółkę na rzecz londyńskiego oddziału banku z siedzibą we Włoszech, zastosowanie znajdzie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Włochami (nie zaś między Polską a Wielką Brytanią).
Biorąc powyższe pod uwagę, polska spółka powinna posiadać certyfikat rezydencji banku wydany przez włoskie władze skarbowe, tj. państwo siedziby centrali i stosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą między polską a miejscem siedziby centrali. W omawianym przykładzie, polska spółka powinna pobrać 10% podatek u źródła. W przypadku nie posiadania takiego certyfikatu rezydenci lub posiadania wyłącznie zaświadczenia o miejscu zarejestrowania oddziału, polska spółka byłaby zobowiązana do pobrania podatku u źródła wynoszącego 20%.
