W poprzedniej cześć przedstawione zostały zasady ujęcia tych aktywów na dzień ich nabycia. Teraz zaprezentowane zostanie, w jaki sposób należy je wyceniać na dzień bilansowy.

Fundusz inwestycyjny ma obowiązek dokonywania wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto (wartość posiadanych aktywów pomniejszona o zobowiązania) oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż w każdym dniu zbywania lub odkupywania jednostek uczestnictwa.

Skutki przeszacowania inwestycji zaliczonych do aktywów trwałych, a więc także jednostek uczestnictwa, powodujące wzrost ich wartości do poziomu cen rynkowych, zwiększają kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny. Obniżenie wartości inwestycji uprzednio przeszacowanej do wysokości kwoty, o którą podwyższono kapitał z aktualizacji wyceny, jeżeli kwota różnicy z przeszacowania nie była do dnia wyceny rozliczona, zmniejsza ten kapitał. W pozostałych przypadkach skutki obniżenia wartości inwestycji zalicza się do kosztów finansowych.

Z kolei następstwa wyceny jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, zaliczone do aktywów obrotowych (aktywa dostępne do sprzedaży) powinny być odniesione na przychody lub w koszty finansowe danego okresu.

Na gruncie prawa podatkowego (art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOP) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, gdyż wydatki takie są – zgodnie z tym przepisem – kosztem uzyskania przychodu dopiero z momentem odkupienia przez fundusz inwestycyjny takich jednostek uczestnictwa albo z momentem ich umorzenia.

zobacz również:

• Księgowanie jednostek uczestnictwa, część 1
• Księgowanie jednostek uczestnictwa, część 2
• Księgowanie jednostek uczestnictwa – przykład wyceny, część 3