Najważniejszym jest, aby weksel zawierał wszystkie elementy, których posiadanie zostało narzucone przepisami prawa wekslowego.

W przypadku weksla własnego są to:

1)  nazwa „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono – zamieszczenie słowa „weksel” wyłącznie w nagłówku dokumentu nie jest wystarczające;
2)  przyrzeczenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej, wyrażające się w odmianach słowa „zapłacę”, ewentualnych innych równoznacznych;
3)  oznaczenie terminu płatności;
4)  oznaczenie miejsca płatności;
5)  nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana;
6)  oznaczenie daty i miejsca wystawienia weksla;
7)  podpis wystawcy weksla.

Prawo wekslowe przewiduje pewne wyjątki od tej zasady. Zgodnie z art. 102 prawa wekslowego, nie będzie uważany za weksel własny dokument, któremu brak jednej z cech, wskazanych powyżej. Jednakże weksel własny bez oznaczenia terminu płatności uważa się za płatny za okazaniem. Natomiast w braku osobnego oznaczenia, miejsce wystawienia weksla uważa się za miejsce płatności, a także za miejsce zamieszkania wystawcy. Weksel własny, w którym nie oznaczono miejsca wystawienia, uważa się za wystawiony w miejscu, podanym obok nazwiska wystawcy.

Weksel może być płatny w miejscu zamieszkania osoby trzeciej, co wiązać się może jednocześnie ze wskazaniem domicyliata, czyli osoby, u której nastąpi zapłata weksla. W tym miejscu należy zaznaczyć, że domicyliat nie jest dłużnikiem wekslowym, albowiem zapłata za weksel winna odbyć się z środków pieniężnych dostarczonych przez głównego dłużnika wekslowego, w tym przypadku wystawcę. Brak środków u domicyliata obciąża tylko i wyłącznie wystawcę weksla. Najczęściej jako domicyliata wskazuje się bank, w którym wystawca weksla posiada środki pieniężne. Bank po przedstawieniu mu weksla do zapłaty może dokonać płatności, przy czym kwestie szczegółowe przebiegu takiej transakcji są również uzależnione od regulaminów bankowych. Miejscem płatności (domicyl) weksla może być również miejscowość, w której wystawca ma miejsce zamieszkania, bądź też inna miejscowość. Należy jednak pamiętać przy wypełnieniu weksla, w szczególności weksla in blanco, ze domicyl na wekslu może umieścić tylko wystawca weksla własnego, a w przypadku weksla niepełnego posiadacz weksla, wyłącznie za wyraźną czy też dorozumianą zgodą wystawcy weksla. Warto element ten uwzględnić w deklaracji wekslowej do weksla in blanco, aby uniknąć zbędnych utrudnień na etapie postępowania sądowego.

Weksel własny może być płatny (art. 33 pr. weksl):

– za okazaniem,
– w pewien czas po okazaniu;
– w pewien czas po dacie wystawienia;
– w oznaczonym dniu.

Przy wypełnianiu weksla, na skutek nieuwagi czy też pomyłki, może nastąpić rozbieżność pomiędzy sumą wekslową napisaną literami a liczbami. W przypadku wystąpienia jakiejkolwiek rozbieżności w tym zakresie przyjmuje się, że ważna jest suma napisana literami. Natomiast gdyby wystąpiła różnica sum, napisanych kilkakrotnie literami lub kilkakrotnie liczbami, weksel jest ważny na sumę mniejszą.
Należy pamiętać, że w przypadku weksla płatnego za okazaniem termin na przedstawienie weksla do zapłaty nie może przekroczyć jednego roku od dnia wystawienia.

Warto również wiedzieć, że jeżeli na wekslu znajdują się podpisy osób, niezdolnych do zaciągania zobowiązań wekslowych, podpisy osób nieistniejących podpisy fałszywe, albo podpisy, które z jakiejkolwiek przyczyny nie zobowiązują osób, które weksel podpisały lub których nazwiskiem weksel został podpisany, nie uchybia to ważności innych podpisów. Oczywiście ma to znaczenie tylko i wyłącznie w przypadku wielości podpisów, albowiem w sytuacji, gdy wystawca weksla jest jeden, to nieważność jego podpisu czy też jego niezdolność do zaciągania zobowiązań wekslowych powoduje nieważność całego weksla.

W praktyce obrotu gospodarczego i wekslowego może zdarzyć się tak, że weksel własny zostanie podpisany w miejscu wystawcy przez osobę działającą rzekomo w imieniu innego podmiotu, czy to osoby fizycznej, czy tez prawnej, nie będąc w rzeczywistości umocowaną do działania w jej imieniu. Wówczas składający podpis na wekslu odpowiada sam wekslowo, a jeżeli po wezwaniu go do wykupu weksla zapłacił, ma takie same prawa, jakie miałaby osoba, której jest rzekomo przedstawicielem. Zasady te stosuje się również do przedstawiciela, który przekroczył granice swego umocowania. Informacja ta jest o tyle istotna, że niejednokrotnie zdarzały się sytuacje, kiedy powołując się na nieistniejące pełnomocnictwo osoby pozbawione jakiegokolwiek majątku zaciągały zobowiązania wekslowe w imieniu podmiotów tylko po to, aby stworzyć nieprawdziwe przeświadczenie, iż dana transakcja została dodatkowo zabezpieczona. Po fakcie okazywało się, że były to osoby podstawione, a podmiot, w imieniu którego zobowiązanie wekslowe zostało zaciągnięte odsyłał do konkretnej osoby zasłaniając się brakiem umocowania, a tym samym nie poczuwając się do odpowiedzialności i wykupu weksla. Jeżeli osoba pozbawiona umocowania posiada majątek i można z niego zaspokoić roszczenia, wierzyciel nie zostanie pozbawiony zabezpieczenia. Jeżeli jednak osoba podpisana na wekslu nie ma majątku, wierzyciel nie uzyska skutecznego zabezpieczenia, a w razie skierowania sprawy do sądu poniesie niepotrzebnie koszty związane z postępowaniem sądowym.