We wskazanym wyżej postanowieniu NSA w składzie zwykłym zadał następujące pytanie składowi siedmiu sędziów NSA:
„Czy w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. akt C-414/07 w sprawie „Magoora” spółki z o.o. w Krakowie przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie sąd krajowy – sąd administracyjny przy ocenie naruszenia zasady stałości określonej w art. 17 ust. 6 akapit 2 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich – wspólny system podatku od wartości dodanej powinien uwzględniać normy ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z eksploatacją samochodów wynikające z przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r., czy też należy uznać, że naruszenie tej zasady skutkuje brakiem ograniczeń w zakresie możliwości stosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z eksploatacją każdego samochodu?”
Komentarz
W wyroku z dnia 2 grudnia 2008 r., Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie – sprawa C-414/07 ETS stwierdził, że art. 17 ust. 6 akapit drugi VI Dyrektywy stoi na przeszkodzie temu, aby Państwo Członkowskie z chwilą akcesji uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia VAT przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności opodatkowanej, zastępując je przepisami ustalającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli te nowe przepisy powodują rozszerzenie ograniczeń odliczenia podatku naliczonego.
Jak wynika z treści tego wyroku, to sąd krajowy ma wyłączną kompetencję do dokonywania wykładni swego prawa krajowego i do oceny, czy zmiany wprowadzone do prawa polskiego na mocy nowej ustawy o VAT spowodowały rozszerzenie zakresu zastosowania ograniczeń prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa przeznaczonego do samochodów używanych w ramach działalności podlegającej opodatkowaniu w porównaniu do przepisów krajowych obowiązujących wcześniej.
Rozpatrując więc ponownie skargę spółki Magoora, sąd pytający – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 147/09 uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 15 lutego 2006 r. w przedmiocie interpretacji co do sposobu i zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego. Odwołując się do przepisów prawa wspólnotowego i Konstytucji RP, WSA w Krakowie uznał, że uchylenie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z 1993 r. i zastąpienie jej nową ustawą zmieniającą zakres ograniczeń spowodowało ten skutek, że jedynym warunkiem koniecznym do pełnego odliczenia podatku przy zakupie paliwa do samochodu jest w istocie wykorzystanie go na potrzeby działalności opodatkowanej.
Rozpatrując skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie od tego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny zadał przytoczone na wstępie pytanie składowi siedmiu sędziów NSA uznając, że w sprawie wyłoniło się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości.
Stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego co do potrzeby zadania pytania składowi poszerzonemu znajduje niewątpliwie oparcie w zarysowanych wyraźnie rozbieżnościach orzecznictwa sądów administracyjnych na tle art. 86 ust. 3 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT z 2004 r. Obok bowiem orzeczeń uznających ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego przy nabyciu pojazdów samochodowych i paliwa do ich napędu za sprzeczne z prawem wspólnotowym i Konstytucją zapadały również orzeczenia nie idące aż tak daleko. Za przykład posłużyć może chociażby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1393/09 w którym uznano, że wyrok ETS w sprawie Magoora stwierdzający, że polskie przepisy ograniczające odliczenie VAT od samochodów i paliwa do nich są niezgodne z prawem wspólnotowym, nie daje podstaw do uznania, że podatnicy uzyskali prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego.
Konsekwencje omawianego postanowienia NSA są dwojakie. Z jednej strony, niewątpliwie ewentualne podjęcie przez skład siedmiu sędziów NSA uchwały stanowiącej odpowiedź na postawione zagadnienie doprowadzi do ujednolicenia orzecznictwa sądów administracyjnych w omawianym zakresie. Z drugiej strony liczyć się trzeba jednak i z tym, że do czasu podjęcia takiej uchwały, nadal utrzymywać się będzie stan niepewności prawnej w kwestii zakresu odliczeń przy nabyciu pojazdów samochodowych i paliwa do ich napędu.
