Wyrok NSA z 22 lutego 2011 r., sygn. I FSK 290/10.
Orzeczenie NSA ma znaczenie dla podatników, którzy wykonując zasadniczo czynności zwolnione z VAT w niewielkiemu stopniu prowadzą także działalność opodatkowaną tym podatkiem. Wyrok wpisuje się w dotychczasową linię orzeczniczą i może stanowić dla podatników podstawę dla wystąpienia z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty podatku nieodliczonego w latach ubiegłych.
Najnowsza nowelizacja ustawy o VAT przewiduje zmianę przepisów w tym zakresie dając podatnikowi możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego, nawet jeśli współczynnik proporcji nie osiągnie 2%. Jednocześnie nowe przepisy zakładają ograniczenie prawa do pełnego odliczenia w sytuacji, gdy proporcja przekroczy 98% lecz nie osiągnie 100%, co w naszej ocenie jest działaniem niezgodnym z prawem wspólnotowym. Nowe rozwiązanie narusza w szczególności zasadę stand still, która nie dopuszcza poszerzania katalogu ograniczeń w odliczaniu podatku VAT.
Polskie zasady odliczania podatku VAT według proporcji sprzedaży są niezgodne z prawem europejskim
Ograniczenie to narusza zasadę neutralności podatku VAT. Polski ustawodawca dokonał w tym zakresie błędnej implementacji przepisów dyrektywy VAT. Fakt, że polskie regulacje zawierają także korzystne dla podatników rozwiązanie (możliwość pełnego odliczenia jeśli współczynnik proporcji przekroczy 98%) nie uzasadnia wyłączenia prawa do odliczenia jeśli współczynnik ten wynosi mniej niż 2%.