Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Emisja obligacji jest procesem bardzo skomplikowanym, wymaga znacznie większych przygotowań w porównaniu z pozyskaniem kredytu inwestycyjnego. Jednostki sektora finansów publicznych nie mają obowiązku przygotowywania prospektu emisyjnego (zgodnie z ustawą o ofercie publicznej…) jednak niewiele z nich decyduje się na samodzielną emisję obligacji. Przyczyną takiej sytuacji nie jest jednak nieudolność służb finansowo-księgowych jednostek budżetowych. Zgodnie z ustawą o obligacjach propozycja nabycia obligacji powinna zawierać następujące informacje:
1) podstawowe informacje o ofercie (cel i wielkości emisji, wartości nominalnej i ceny emisyjnej obligacji lub sposobu jej ustalenia, warunków wykupu, warunków wypłaty oprocentowania)…
2) wartości zaciągniętych zobowiązań na ostatni dzień kwartału poprzedzającego udostępnienie propozycji nabycia oraz perspektywy kształtowania zobowiązań emitenta do czasu całkowitego wykupu obligacji proponowanych do nabycia…
3) udostępnianie ostatniego rocznego sprawozdania z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego wraz z opinią regionalnej izby obrachunkowej oraz odpowiednio kolejnych rocznych sprawozdań wraz z opiniami regionalnej izby obrachunkowej.
Obowiązki informacyjne przy emisji obligacji nie wymagają większych nakładów pracy niż w przypadku składania wniosku o kredyt na finansowanie przedsięwzięć inwestycyjnych. Jednak jednostki sektora finansów publicznych często korzystają z usług banku. Powodem takiej sytuacji jest możliwość uzyskania od banku gwarancji emisji obligacji.
