Przedstawiane ono jest pryzmat możliwości osiągnięcia zakładanych celów biznesowych, odpowiadających im ryzyk oraz efektywności istniejących rozwiązań kontrolnych. Innymi słowy, audyt wewnętrzny powinien przedstawiać ocenę czy istniejące kontrole efektywnie adresują i minimalizują ryzyko nieosiągnięcia kluczowych celów biznesowych, a także czy istniejące procesy są właściwie zaprojektowane.

Regularny kontakt audytora wewnętrznego z Komitetem Audytu / Radą Nadzorczą i Zarządem, a w szczególności bilateralny kontakt Zarządzającego jednostką audytu wewnętrznego z Przewodniczącym Komitetu Audytu oraz Prezesem spółki, powinien być postrzegany jako warunek ‘sine qua non’ efektywnego wykonywania obowiązków obu statutowych organów spółki.  To dzięki wzajemnej wymianie informacji i doświadczenia pomiędzy członkami Komitetu Audytu, Zarządem oraz szefem audytu wewnętrznego, możliwe jest efektywne wykorzystanie zasobów umiejscowionych w jednostce audytu wewnętrznego w celu dostarczenia informacji o obszarach wymagających szczególnego zainteresowania, w tym też natychmiastowych działań naprawczych.

Odpowiadając na pytanie czy audyt jest niezbędny, warto przywołać w tym miejscu jedno z angielskich powiedzeń: „Fire is a good servant but a bad master.”, które na język polski tłumaczymy: „Ogień jest znakomitym narzędziem, pod warunkiem że jest pod kontrolą.” Kryzysy ostatnich lat obnażyły smutną prawdę o braku, bądź nieskuteczności istniejących systemów kontrolnych i mocno podważyły zaufanie do praktyk stosowanych przez różne korporacje. Obszar ten wymaga szczególnej uwagi, a audyt wewnętrzny jest nieodzownym elementem proponowanych rozwiązań.