Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok w sprawie 103/88 Fratelli Constanzo v. Commune di Milano) wskazuje, iż  organy administracyjne są w taki sam sposób zobowiązane, jak sąd krajowy, do stosowania przepisów wspólnotowych oraz do powstrzymania się od stosowania przepisów prawa krajowego, które są z nimi sprzeczne. Zatem w przypadku bezpośredniego stosowania dyrektyw można powoływać się na prawo do takiego działania również w postępowaniu przed organami podatkowymi.

Trybunał Sprawiedliwości UE w wielu orzeczeniach (m.in. orzeczenie z dnia 6 lipca 1995 r. w sprawie C-62/93 BP Soupergaz Anonimos Etairia Geniki Emporiki-Viomichaniki kai Antiprossopeion przeciwko Państwu Greckiemu) wskazuje, iż warunkiem bezpośredniego stosowania dyrektywy jest, aby przepis dyrektywy był bezwzględnie obowiązujący oraz wystarczająco precyzyjny. Warto zauważyć, że dyrektywa służy jedynie jako wzorzec do tworzenia przepisów krajowych i nie była konstruowana z myślą o jej bezpośrednim stosowaniu. Dlatego niektóre jej przepisy są zbyt abstrakcyjne, aby same w sobie wyrażały pewną normę prawną. Takie przepisy oczywiście nie mogą być podstawą do bezpośredniego stosowania dyrektywy. Jednak, aby przepis mógł być bezpośrednio stosowany, może również być tak skonstruowany aby norma wypływająca z niego była określona w drodze wykładni.

W Polsce wykładnia prounijna przepisów podatkowych może dotyczyć podatku od towarów i usług, podatku akcyzowego oraz niektórych aspektów związanych z opodatkowaniem kapitałów pieniężnych oraz odsetek (m. in. podatek od czynności cywilnoprawnych, podatek dochodowy od osób prawnych oraz od osób fizycznych).

Radosław Żuk, redaktor naczelny TaxFin.pl