Po pierwsze należy zauważyć, iż w zakresie prawa bilansowego podstawowe znaczenie ma art. 30 ustawy o rachunkowości, który wskazuje ogólne zasady przeliczania transakcji wyrażonych w walucie obcej.
Przykład księgowania
Spółka ABC, która posiada rachunek walutowy w banku zagranicznym otrzymała na ten rachunek wpływ należności od kontrahenta A w kwocie 25.000 Euro w dniu 15 maja 2012 r. Wyceniono ten wpływ po kursie średnim NBP, który wynosił 4, 1523 zł za euro. W dniu 18 maja otrzymano kolejną zapłatę 20.000 Euro, którą wyceniono po kursie z 17 maja wynoszącym 4, 2521zł/euro.
W dniu 19 maja zapłacono kontrahentowi zagranicznemu kwotę 28.000 Euro. Spółka wycenia rozchód waluty wg metody FIFO. Pominięto w przykładzie ustalenie różnic kursowych w związku z dokonaniem zapłaty zobowiązania i otrzymaniem zapłaty należności.
25.000 X 4, 1523 zł/euro = 103.807,50 Zł
20.000 x 4, 2521zł/euro = 85.042 zł
Wycena rozchodu na rachunku walutowym
25.000 x 4, 1523 zł/euro + 3.000 x 4, 2521zł/euro = 103.807,50+12756,30=116.563,80zł
Na rachunku walutowym w związku z rozchodem waluty nie powstają różnice kursowe.
1. Otrzymanie zapłaty 25.000 euro
- Wn Rachunek walutowy w Banku zagranicznym 103.807,50 zł
- Ma Rozrachunki z odbiorcami 103.807,50 zł
2. Otrzymanie zapłaty 20.000 euro
- Wn Rachunek walutowy w Banku zagranicznym 85.042 zł
- Ma Rozrachunki z odbiorcami 85.042 zł
3. Dokonanie zapłaty 28.000 euro
- Wn Rozrachunki z dostawcami 116.563,80zł
- Ma Rachunek walutowy w Banku zagranicznym 116.563,80zł
Księgi rachunkowe są podstawą do ustalania podstawy opodatkowania.
Jak to rzutuje na kwestie związane z ujmowaniem i rozliczaniem transakcji, o których wyżej w kolejnej części opracowania?