Z reguły są to projekty realizowane przez okresy wielu lat z użyciem większych zasobów pracowników, co wymusza na wykonawcach dodatkowe zatrudnienie jedynie do realizacji danego projektu. Zrozumiałe jest, że przedsiębiorcy korzystają w takim przypadku z umów na czas określony.

Powstaje, więc pytanie na ile lat maksymalnie możliwe jest zawarcie umowy o pracę na czas określony? Przede wszystkim przyjmuje się, że niemożliwe jest jednoznaczne wskazanie maksymalnej długości trwania pracowniczych kontraktów terminowych oraz że ich dopuszczalność nie może sprzeciwiać się właściwości (naturze) zobowiązań pracowniczych, tradycyjnie uznających prymat zawierania umów o pracę na czas nieokreślony w zgodzie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa oraz zasadami współżycia społecznego (Wyroki Sądu Najwyższego; sygnatury: II PK 294/04; II PK 49/07).

Oznacza to, że sądy rozpatrują każdy przypadek wieloletniej umowy na czas określony osobno w oparciu o stan faktyczny danej sprawy (w jednym stanie faktycznym umowa na 5 lat może okazać się niedopuszczalna, a w innym na 10 lat będzie zaakceptowana). Jednocześnie sądy obowiązane są kierować się zasadą prymatu umów na czas nieokreślony i dokonać oceny zgodności danej umowy z zasadami współżycia społecznego. Należy to rozumieć w ten sposób, że wieloletnia umowa na czas określony nie może prowadzić do obejścia przepisów np. przewidujących, że zawarcie trzeciej kolejnej umowy o pracę na czas określony uważa się z mocy prawa za zawarcie umowy na czas nieokreślony. Jednocześnie to pracodawca będzie musiał wykazać przed sądem, że zawarcie danej umowy terminowej na wiele lat było uzasadnione gospodarczym celem wynikającym z prowadzonej przez niego działalności. Co istotne, w przypadku stwierdzenie przez sąd, że wieloletnia umowa na czas określony była niedopuszczalna, stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy odpowiednim dla umów o pracę na czas nieokreślony.