Brak jest jednak doprecyzowania, w jaki sposób należy dokonać wyboru przedstawicieli. W takich sytuacjach pracodawcy powinni posiłkować się zapisami ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji z dnia 7 kwietnia 2006 r.

W konsekwencji czynne prawo wyborcze powinno przysługiwać każdemu pracownikowi. Natomiast bierne przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy, co najmniej przez rok, chyba że pracodawca funkcjonuje krócej. Nie ma jednak przeszkód by dopuścić do kandydowania każdego pracownika bez względu na zakładowy staż pracy. Jednocześnie, aby zapewnić niezależność przedstawicielstwa, kandydatami nie powinny być osoby zarządzające zakładem pracy w imieniu pracodawcy lub wchodzące w skład kolegialnych organów zarządzających albo zatrudnieni przez pracodawcę – radca prawny lub główny księgowy.

Same wybory powinny być przeprowadzone w dniu roboczym i jeżeli jest to możliwe, na ogólnym zebraniu pracowników lub w inny sposób przewidziany w regulaminie wyborów przygotowanym przez pracodawcę. Wybory powinny być bezpośrednie. Oznacza to, że wykluczone jest głosowanie poprzez innego pracownika. Jednocześnie pracodawca powinien zapewnić tajność głosowania. Wybory są ważne, jeżeli wzięło w nich udział co najmniej 50% pracowników zatrudnionych u pracodawcy. Wybrani zostają kandydaci, którzy otrzymają kolejno największą liczbę głosów. W przypadku, gdy kandydaci otrzymają równą liczbę głosów, a liczba miejsc pozostających do obsadzenia jest mniejsza od liczby tych kandydatów, wyboru przedstawicieli pracowników dokonują ponownie pracownicy spośród tych kandydatów.